sıcak olmayan. lisede ingilizce dersinde yaptığımız tanımlar gibi oldu. not hot...*
şimdi bahsedeceklerimden daha önce bahsettim mi bilmiyorum lakin uzun süredir aklımda. bu sene soğuğun ciğerlerime ilk dolduğu andan beridir aklımda...
geçen kış. hani istanbul çok soğuktu. hani aralık sürekli yağmurlu ocak, şubat kardı. hatırlatabildim mi? şimdi şu soğuk ne zaman dolsa ciğerlerime kendimi geçen senenin kışında buluyorum. kokuyor çünkü soğuk. o kokuyor. bostancı köprüsü kokuyor. ümranitye kokuyor. onunla bindiğimiz otobüsler kokuyor. ha bir de ona söylediğim "eve vardığında bana mesaj at olur mu?" kokuyor...
nefretle titriyorum çoğu zaman. bazen aşkımı hatırlıyorum. ne olursa olsun iyi bir aşıktım ben. neyse demek istediğim koku hafızası diye bir şey vardır elbet ama dışarda ki havanın kokusu aklınızı alıp eskiye götürüyorsa işte o zaman işiniz zordur. havadır bu nihayetinde. kaçamazsınız ki...
donduruyor insanı. hayatın gerçeklerini bin kat daha fazla hatırlatıyor. tokat gibi çarpıyor yüzüne, yüreğine. en çok koyan o soğuk değil de yüreğinin yalanlardan dolayı üşümesidir. çıkmaza girmek, çıkamamak, ne yapacağını bilememek. sevgini, aşkını yaşamamak, hayatının mahvolması ve üzerine bir de eskişehirin inanılmaz ayazı..
uğur yücel'in, uzaklara dalmalı festival filmi tadındaki (en azından fragamanından anlaşılan o) yeni filmi. çekimleri itibariyle güzele benziyor ama fragmandan bu film nedir, neye hizmet eder hiçbir şey anlayamıyorsunuz. çünkü çünkü çünkü ;
Uğur Yücel filmi, Kars da kadının erkek egemenliği altındaki insanlık dışı ezik yaşamı, rus orospularının biraz para kazanabilmek
için katlandıkları sefillik. bencillik, gaddarllık ,şiddet ile yoğrulmuş erkek filmin konusu. doğanın güzelliği , her yeri kaplayan bembeyaz kar harika bir çekimle seyirciye sunulmuş. Güzel bir film. kesinlikle seyredin.
günlerdir doğalgazın kesik olmasından dolayı, yalnız kaldığım bu evde benimle arkadaş olan, konuşmalarımızın monolog ve küfür ağırlı olduğu acı bir gerçektir soğuk. bağışıklık kazanamıyorum bu illete karşı.
