koltuğa kurulup bir yandan çay içerken diğer yandan televizyondaki zincirsiz arabaların yaptığı kazaları ve leğenden, bidondan kızak yapıp kayan çocukları izlemek.
"ilçede okulların tatil olmasıyla öğrenciler karın keyfini doyasıya çıkardı."
ortamlardan bıkan bünye, yorganın altına girer. Kombi kapatılır. Sehpa en zigonundan, başucuna çekilir.üzeri çukulatalar, püskevitler ile doldurulur. nescafe, sahlep, poşet çay ve ketıl ile masa nın hakkı verilir. Elde telefon, radyo açılır, entry girilır. Camel ateşlenir. Asosyallik harbiden zormuş.
gecenin kremsi rengi karla susturulmuş sokakları daha da loşlaştırırken yapılabilecek en güzel şey bir kahve, bir sigara ve bir de slow şarkıyla eşlik etmektir.
bu kış böyle bir sahne yaşanmaz umarım. hem sigarayı bırakacağım için hem de karlı gecelerde boğazım düğümlendiği için beni çok zorlayacak bir sahne.
sıcak yaz günlerinin başladığı bir ülkeye göç etmek.
ek: hiç sevemedim, sevmiyorum, sevmeyeceğim kodumun mevsimini!
ek2: bu ve bunun gibi başlıklarda toplanıp boş romantiklik peşinde koşan kışı sözde seven ama götü donunca ağlayan hibinalara da kafam girsin! oh be...
sıcak bir çay alıp bir sigara yakmak. birşeyin eksikliği vardır her zaman. o da müzik. en büyük hisleri uyandıran şarkı açılır ve sevgili * düşünülür. yoldan geçen arabalara dalınır gidilir. gerisini kimse bilmez. o an düşlere dalarsın ama uyandığında hiçbişey hatırlamazsın. bu yüzden bu konuda yazacak birşey bulamazsın. belki anıların aklına gelir belki paranoyaların. sonra bir dost elini koyar omzuna. "yine mi onu düşünüyorsun" der. sigaranın son dumanını aldıktan sonra yavaşça küllüğe basar ve "düşünmediğim bir saniye yok ki" dersin. ve o güzel dostun sana şu cümleyle sitem eder "unutma, bu hayatta unutamayacakların olacaktır ama kimse vazgeçilmez değildir."
o günden beridir nescafe içiyorum. *
