diğer insanlara karşı korunan bir çizgiye sahip olunduğu için daha mutlu bir hayat sürülür.
yakın olduğunuz insanlar tarafından '' yaa sen dışarıdan bakınca buz gibisin ama ne kadar da samimi, içten ve güleçmişsin'' cümlelerine maruz kalınır.
"tanıdıktan sonra hiç de öyle olmadığını anladım" cümlesiyle bir hayat geçirmek. aslında bir filtreye sahip olmak. herkesin kafasına göre yanınıza yaklaşamaması kötü bir durum değil. ama yaş ilerleyip sosyal imkanlar daralınca, elinizde kalanları kaybettiğiniz takdirde yalnızlığa koşarsınız.
Az ve öz arkadaş.
Saygı duyan insanlar.
Boş muhabbet yapılamaması. (Pek eğlence olmuyor.)
"Ya sen aslında çok gıcık bir insan gibi duruyordun. Ama öyle değilmişsin. " Sözü.
Kim olduğunu ve yerini bilme karakterliliği.
insan ilişkilerinde hata affetmez yapı.
Sözüne güvenilmesi.
Söylenilen lafların karşıda etki yaratması.
Pekte matah birşey diyemem aslında. Normal insansın daha ne?
Şöyle bir durum söz konusu eğer ki sert mizacı sahip bir insansanız (mesela benim gibi) insanlar sizi daha soğuk, daha egoist ,daha böyle nasıl desem burnu havada vs görüyor Ama tabi gerçeğini de tanıyıp ,sohbet edip belli bir süre , sonra bir şeyleri gerçekten adamakıllı konuşabildiğinde yanıldığını ve önyargısını kaybettiğini anlıyorlar. Çünkü önyargıyla yaklaşılıyor bir nevi, aslında kendim için söylüyorum genelini bilemiyorum tabi ama sert mizaçlı insanlar aslında böyle daha içten , samimi, hümanist insanlar oluyor. Siz dışardan gördüğünüz Şekli ile yargılıyorsınız bilmediğiniz için, yani bu durumu çok çok çok fazla yaşadığım için artık tabi şaşırmıyorum, aldırmıyorum ama o insanların tanıdıktan sonraki şaşırma tepkileri zaten olayı çözüyor.
Soğuk insan, enerjisi ile pek hoş görünmeyip, antipatik gelse de, mesafeli insan olmak iyidir.
Bunlar iki ayrı kavramdır, birbirine karıştırmamak gerekir.
Soğuk insan olmanın hiçbir getirisi yoktur, ruhsuzluğunuzdan, paylaşımsızlığınızdan, sevimsiz duruşunuzdan ötürü her daim konuşulur, yalnızlığa mahkum edilirsiniz.
Soğuk insanla muhabbet etmek zordur, cümleleriniz donuverir, esprileriniz havada asılı kalır.
Siz harala gürele ortamı ısıtayım diye çabalarken, o donmuş balık gözleriyle sizi izler sadece.
Pöffff! Hiç uğraşamam...
Şüphesiz yalnız kalmaktır. Lise 3 e giderken bir çocuk okul çıkışı beni tek başıma eve yürürken yakalayıp elime bir kağıt vermişti, bana olan hislerini yazmış kağıda. Bu çağda genelde insanlar birbirine instagram dm den yürüdüğü için bu hareket beni şaşırtmıştı. Kurduğu cümle ise “çok soğuk görünüyorsun okulda yanına yaklaşmaktan korktum” olmuştu. Benden 1 yaş büyük olmasına rağmen. Ve bu yalnızlık sadece bu yönden değil arkadaş çevresi olarak da yansıyor. Kimse umrunda olmuyor biri sorarsa halini hatrını sen de soruyorsun ha kimse sormazsa da hiç umrunda olmuyor. 1 özelliğimi değiştirme hakkı verilse bu özelliği seçerdim. Bu soğukluk öyle bir yüzünüze de yansıyor ki insanlar bakışlarınızdan bile ürküyor. Ama bu soğukluğu sonradan kazanmadıysanız asla kurtulamıyorsunuz sonsuza kadar peşinizde olacak.
insanların sana nasıl davranacağını senin belirleme şansın.
ilk tanıştığım insanları gözlemlemeyi seviyorum. Onlar bana soğuk derken ben onların söylediklerinden, davranışlarından nasıl bir insan olduklarını anlamaya çalışıyorum.
Anladığımı düşündükten sonra da iletişime geçiyorum. Ama bu iletişimde mesafeyi ben belirliyorum. Çok arsız biri ile çok koyu ve uzun sohbet etmem mesela, egosu yüksek birine işim düşmedikçe konuşmam.
Yormadan, yorulmadan; kimseye aldırmadan kendi dünyamda yaşarım ben.
Anormal durum veya olaylarda diğer insanlar paniğe kapılıp saçma sapan hareketler yaparken siz sakin kalabilip sağlıklı ve mantıklı kararlar alırsınız. Birkaç defa başıma geldi. Örneğin bir keresinde Bir trafik kazası sonrası soğuk kanlı kalabildiğim için insanlara epey bi faydam dokunmuştu...
Hiçbir şey.
Herkes sizi kibirli zanneder;
Halbuki duruşunuzun sebebi kibir değil,
Her şeyi herkesle paylaşmak istememeniz,
bundan dolayı da insanlara mesafeli durmayı tercih etmeniz,
insanların sizin belirlediğiniz ölçüler dahilinde size yaklaşmalarına müsaade etmenizdir.
