sabah daha 7'dir, hava buz gibidir, merdivenlerde otururken kuruvasanını yer, şanslıysan yanında kaliteli bir kahve içersin. kimse tarafından düşünülmediğini, o anda ölsen bile kimsenin üzülmeyeceğini bilerek müzik dinlersin. hayatta hiç kimsenin gelecek planlarında yer almadığını bilirsin, zaten hayatın boyunca hep tek kişilik planlar yapmak zorunda kalmışsındır. hava gerçekten soğuktur ama bunun bir önemi olmadığını düşünürsün. kuruvasan bitmiştir ve artık gitme vakti gelmiştir. midene bir şey girdiği için salgıladığın az miktardaki mutluluk hormonunun da etkisiyle hayat güzel lan dersin. 2 adım sonra kars'ta olduğunu hatırlarsın ve bu fikirden vazgeçersin açık ve net.
