cevabını sadece sizi gerçekten tanıyanların verebileceği sorudur.
aslında değilim;
ama zaman, yaşadıklarım... insanlara karşı bir duvar örmem gerektiğini, o duvarı sadece güvendiklerimin aşabileceğini öğretti. adına temkinli olmak diyin, korkaklık diyin, insan seçmek diyin bu böyle.
çoğu insan bunu soğukluk olarak algılıyor ama ben aslında kendimi koruyorum.
Kendime çok yakın hissettiğim, eğlendiğim, güldüğüm gülüştüğüm, sohbetinde orgazm olduğum, yanındayken buram buram serotonin salgıladığım çoğu insanla bir noktadan sonra set çekip sanki hiçbir şey olmamış ya da yaşanmamış gibi ardıma bakmadan çekip gidebiliyorum.
Ki evvelinde, ilk safhalarda, bir insanla bu kıvama gelene değin dahi soğuk, onu nispeten iten enerjilerle karşılıyorum.
