kalabalik icinde yanliz kalip, kendini yabanci hissetmeyecegi bir mekana atmakla esdegerdir. mesele sadece korunmak degildir elbet, icinde birazda kendinden bir seyler bulma ve bulduklarina sevinme barindirir. hele birde kendi kurdugunuz bir sundurmanin altina gizlenip, en ucra kosesine comelip dizlerinizi karniniza dogru cekip disardaki asit yagmurunu nisan yagmuru havasinda izlemeyi becerebilirseniz, bir tek yaktiginiz tekel 2000 cigarasi esliginde semaver cayinizin eksikligi sizi mahsun eder.
sol frame bulanik bir akarsu misali caglarken kisi cogu zaman hic bilmedigi bir sehrin otogarina sabah ayazinda inmis kisi izlenimine kapilir. dunya doner ama akis hep kendi aleyhinedir. bu akis icerisinde o bulanik akarsuyun uzerinde sularin yetisemedigi ama sicrayan sularla islanip kayganlasan bir kaya parcasi bazen bir adaya donusur insan zihninde...
bazen çıkmaza girer hayatınız ve başlıklardan medet umar, sizin durumunuzda biri ararsınız çaresizce. sizi anlayan birilerinin varlığını görme isteğidir aslında aradığınız. bazen hiç bir işe yaramasa da, birilerinin sizi anlaması rahatlatır sizi. duymak istediğiniz sadece 'seni anlıyorum' dur bazen.işte sözlükte sığınacak başlık aramak budur.
hani cipil cipil yağan yağmurlu bir havada şemsiye arayışına benzer biraz. ancak fiziksel bir ıslanma değildir buradaki. değerlerinizle oynanır, mabedinize dil uzatılır ahlaksız dimağlarca. işte o an ruhunuzu daha az zedeleyecek bir başlığa atarsınız, ya da ortamdan uzaklaşırsınız. kendinizden ödün vermek pahasına ruhun cenderelerde sıkboğaz edilmesine mani olma refleksidir, bir an-ı seyyalede olur, dalga boyu çok düşüktür...
