kucukken bizim apartmanlarin onunde takilan bir kedi vardi. ne yavru ne buyuk orta yaslarinda bir kediydi. kedi havalara mi atilmadi ( 4 ayak uzerine mi dusuyor testi) uzerine su mu dokulmedi, boynuna ip mi baglanmadi, futbol topuyla duvara mi yapistirilmadi. daha neler neler (bkz: bunlar cok cirkin seyler) ama kedi de enteresan bir sekilde yine yine ona kotuluk yapanlarin yanina gelmeye devam ediyordu. bu kedi salak diyorduk. ben kedinin neden hala kimseden kacmadigini dusunuyordum. zamanla anladim ki baska ne yapacagini bilmiyordu, insanlar da aslinda boyledir. programlamalardan ibarettir. ayni seylerim olacagini bile bile yine yapariz, aliskanliklarimizdan vazgecemeyiz. her gun ayni sekilde konusur, ayni sekilde dusunuruz. yani boyledir.
adamın birinin baltası kaybolmuş. çalındığını düşünüyomuş. bitişik çiftliğin sahibinin oğlundan şüpheleniyomuş. takip etmeye başlamış çocuğu. çocuğun koşması aynı balta hırsızına benziyomuş. yürümesi de balta hırsızı yürümesi gibiymiş. konuşması ve gülmesi de aynı balta hırsızı gibiymiş. sonra adam baltasını ahırdaki samanların içinde bulmuş. komşu çiftlik sahibinin çocuğuna tekrar bakmış. artık yürümesi, koşması, konuşması ve gülmesi hiç de balta hırsızına benzemiyomuş. yaaa.
