el ayak çekildiğinde, dostlar eve gittiğinde, sohbetler tükendiğinde, sözlükle başbaşa kalmış, kimsesiz ve belki saipsiz bir yazarın sözlükten istediği masum ve buruk istek.
bazen oluyor bu, herkes bir şeyler yazıyor, o başlık senin bu başlık benim, geçip gidiyor zaman, sonra herkes kendi gerçekleriyle başbaşa kalıyor, etrafta kimse yok, herkes kendi kabugunda, ve sozluk, yani bu sanal ortam sanki bir insanmışcasına medet umdugunuz bir varlık oluyor. *
