mal kıymetinin bilindiği yıllardı o zamanlar.. annelerimiz boş vakitlerinde açarlardı televizyon'u ama en fazla köle isaura falan seyrederlerdi. geri kalan vakitlerinde de ellerinde tığ, ör babam ör dantel işlerlerdi.. "yahu" derdim çocuk başıma, "bu dantel dediğin şey 30 santimetrekare yeri ancak kaplar, üstüne üstlük vitrine konuyor hep. ama bizim vitrinde boş yer de yok.".. ama bir örmedir giderdi yine de. derken bir gün babam elinde bir kutu eve geldi.. tataaam; işte bütün bir apartmanın dört gözle beklediği cihaz, cihazların efendisi video, kendisi için hazırlanmış olan güzelim dantellerin altında, gıcır gıcır bize bakıyordu. "haaa" dedim o zaman... çocuk aklımla anladım ki geleneklerimiz gereği, değer verilen eşyaların üzerine dantel konuyormuş demek. bizim evde dantel yapılmayalı çok oluyor.. ama ben ne zaman dantel görsem aklıma o heyecan geliyor. sözlüğüme değer veriyorum ve her gece hem üşümesin hem de güzellikler içinde kalsın diye üzerine danteller örtüyorum..
ayyy şu sözlüğün üstüde çok boş duruyo hemen bir dantel örteyim.ayyy bu modelde pek uymadı!!! ayşe hanımın vitrinindeki model pekte güzel olur buna.bi koşu gidip hemen modelini çıkarayım...
