Kalın kitabı garajda yaktığını biliyorum
Şarapçılar dansetmiş ateşinde
Bana seni en çok korkutan sözcüğü söylersen
Söz, sana bir daha hiç ölmüş gibi bakmayacağım
I.
Üşümene gerek yok, haydi gel yorganın altına
Ayaklarıma dolanan başın mıydı, rüzgâr mı
Çok zaman geçmiş doğumundan bu yana
Adımın anlamını yorgun tahtalara yazıp durma.
Unutulmuş gibi inlemeni ben istemedim hiç
Uyuşup kalmışsın girişi olmayan mağaranda
Ateşi bana sorma, yüzümdeki noktayı kazıma
Sana paslanmayan bir dilek tutacağım güç bulduğumda.
II.
Bu arlanmaz müzik bana uğultunu hatırlatıyor
Suları vurup dövmüşsün sesini bir gece
Sözümü ezerek yükseldin sonra piyano tuşundan
Sana doğmamış melek sabrıyla bakacağım.
Böyle sorular sorman yanlış, hiç bilemeyiz
Belki daha sevişmeden yanıyordur kanatları
Ama burnuma değen yağmurdan hiçbir şey anlamadım
Sana hiç uçmayanların sefaletiyle uzanacağım.
III.
Fısıltının karşılığı fırtına sözlüğümde
Yalnızca başımı okşarsan dalarım derin uykuya
Tırnaklarımı parkeye tükürdüm, üzerine basma
Sana kayıp gitmemiş bir bakış göndereceğim uyandığımda.
Gitarına kan sıçramış parmağımdan, susmalısın artık
Kırık parçaları ayakkabı kutusunda sakla sessizce
Tek yöne giden biletleri yırtıp yakmadan ısınmayacak yemek
Sana kaynayan çorbalar da sunacağım hastalandığında.
Sabahları yüksek sesle yıkacaksın duvarı
Tabana döşenmiş mozaiklerden peygamberböceği
Yırtılan gökten hasta kanatlılar dökülecek
Sana hiç lekelenmemiş, kaymayan bir yol yapacağım.
Kalın kitabı garajda yaktığını biliyorum
Şarapçılar dansetmiş ateşinde
Bana seni en çok korkutan sözcüğü söylersen
Söz, sana bir daha hiç ölmüş gibi bakmayacağım*
