eskiden ebelemece şimdi pepelemece, eskiden pokemon taso şidi oldu pokoyo, eskiden eskiden 9 taş şimdi oldu geleceğimiz yaş... vay arkadaş nereye gidiyoruz.
bunların içinde sözlükte hiç yazılmayanı (daha doğrusu sadece bir kişinin yazdığı) kuki'dir. güzeldi ulan bütün oyunlar. sırtımdaki atlet terden kirden renk atana kadar koşmayı sokakta özlemişim.
mahallede ki veletler oynarken hiç rastlamadım uzun yıllardır da ne okul bahçelerinde nede sokaklarda görmüyorum simit oyununu. bu oyun efsanedir çoğu çocuk dayak atmayı bu oyunda öğrenmiştir.
çocukken çam ağaçlarının tohumlarından kaldırımlara çizerek oynadığımız oyunu büyüyünce çok arkadaşıma sordum hatırlayamadılar. daha sonra bir dizi ile gündeme gelince çocukluğuma dönmek beni çok mutlu etti. oyunu aldık ve oğlumla oynuyoruz.
(bkz: mangala)
soyu tükenmiş insanlığın, insanlığa dair güzel olan herşeyi olduğu gibi, çoçukluk oyunlarını da unutmaları, tüketmeleri çok normal. kapitalizm artık elimizdekiyle yetinmiyor, belleğimizde ki güzel şeyleri de yok ediyor.
