aşk nasıl durduk yere içimde bir yerlerde kendini salıverirse
aynı hızla aynı inanmazlık ve aynı sebepsizlikle çekip gider günün birinde.
ne ben onu çağırırım tahtıma otursun diye ne de defederim artık yeter bitsin gitsin diye.
huzurun içindeki karmaşa olduğu gibi, sürekli akanın içindeki durağandır aşk
ters-bukalemun denirse olur hani, girdiği ortamdan illa farklı olmalı o, katıp karıştırmalı, allak bullak etmek ilgiyi kendine çekmek amacı.
ama işte ne çare ki
elinden tutup çekilmez, giderse dur bile denemez...
