kişinin bağlama çalmasına hatta;
"ey sevdiğim bir gün bana yar demedin
gece gündüz tenhalarda ağlayanım var demedin..." gibi oturaklı bir türkü husule getirmesine engel olmayan psikolojidir.
1: hala isim bulamadık cafeye ya
2: oğlanın adını koy
1: yok ya istemiyor o. uzayla ilgili bir şey koyalım diyor. galaksi net filan koyacağız sanırım
3: soyadını koy
1, 2: hehehhaha
1: o olmaz
3: ne ki soyadın?
2: top net olur o zaman bütün toplar oraya dolar hehehe
1: tamam yavaş yavaş bak güldürdük genci de
bazı belirli okullardan * birinde okuyorsa iyice rezil olacak kişidir. çünkü bu okullar soyadı önce adı sonra okurlar. kurbanın adı sarp top ise top sarp olarak okurlar. fecidir.
2003 yılında başımda geçen hadisedir olay lise müdürünün odasında geçmiştir tesadüf içerde 20li yaşlarda bir genç ben ve yanımda fırlama arkadaşım müdür odasına gireriz ama müdür yoktur
ben: kanka müdür yok lan baksana formlara isme bak lan fatih top ahaahah
arkadaş: olum böle soyadım olsa sokağa çıkmam ahahahaha
ben: ne sokağı olum ölürüm lan top tekerlek gibi bişey
ben:akabinde müdür gelir
müdür:fatihcim senin evraklar tamam gidebilirsin
ben: arkadaşla biz dumur olmuş halde kaldık.
her daim alaya, iğnelemelere maruz kalacaktır. kimbilir belki de ilerleyen yaşlarda soyadını değiştirecektir. türkiye gibi bir memlekette top, altıntop vb. soyadlarının hangi mantıkla verildiğini çok merak ediyorum doğrusu. çocukların psikolojisine yazık lan.
