--spoiler--
1934 yılında soyadı kanunu çıktı , her türk kendine bir soyadı alacaktı , herkes kendisine soyadını kendisi seçtiği için insanların bütün gizli aşağılık
duyguları ortaya çıktı . dünyanın en cimrileri "eli açık" , dünyanın en korkakları "yürekli" , dünyanın en tembelleri "çalışkan" gibi soyadları aldılar
. bir mektup yazabilecek zamanda ancak imzasını atabilen bir öğretmenimiz kendisine "çevikel" soyadını almıştı . ırkçılığın yayıldığı günler olduğundan
, özellikle türklüğü karışık olanlar ırkçılığı anlatan soyadlarını kapışıyorlardı . her türlü yağmada hep sona kaldığım için güzel soyadı yağmasında da
sona kaldım . bana , ortada böbürlenebileceğim bir soyadı kalmadığından , kendime "nesin" soyadını aldım . herkes "nesin" diye çağırdıkça ne olduğumu düşünüp
kendime geleyim istedim .
frenkperest bir anlayisla kabul edilen kanundur. soyle ki turkler'de soyismi isimden once gelmektedir. turkce'nin yapisindan kaynaklanan bir durumdur bu. ama donemin halk partisi iktidari illa avrupli'ya benzeyecez diye soyisimlerini alip basa koydurmustur. netekim ismin soyisminden once yazilmasi kaidesi avrupalilar'in icadidir. 3000 yillik gelenegi birakip avrupali gibi soyismi sona almak bir assagilik duygusunun disa vurumu degildir de nedir ? en buyuk turkcecilerden biri olan karamanoglu mehmet beg'in ismi sanirim yeterince aciklayici olacaktir bu konuda.
açıkça türkçe diline dair kural hatası içeren bir kanundur.nitekim türkçede sıfat ismi niteler ve isimden önce gelir.ancak adına "soyadı"denilen icada göre soyadı isimden sonra gelmektedir.
şeker hastasına glikoz yüklemesi yapmak olarak adlandırabileceğimiz devrimlerden sadece biridir,lakin türkiye'de bunu tartışmaya açmak bile adamın hayatını kaydırmaya yeter.
21 Haziran 1934te çıkarılan 2525 sayılı Soyadı Kanunu ile her vatandaşın öz adından başka bir de, soyadı taşıması zorunlu kılındı. Soyadları Türkçe olacaktı. Rütbe, memurluk, yabancı ırk ve millet adları ile ahlaka aykırı ve gülünç kelimeler soyadı olarak kullanılmayacaktı. Soyadı kanununun kabulünden sonra 24 Kasım 1934 yılında 2258 Sayılı Kanunla, TBMM Türk milletinin bir şükran ifadesi olarak, Gazi Mustafa Kemal Paşaya Atatürk soyadını verdi. 1934 yılında çıkarılan diğer bir kanunla da; Ağa, Hacı, Hafız, Hoca, Molla, Efendi, Paşa gibi, eski toplum zümrelerini belirten unvanlar kaldırıldı. Aynı kanunla yurt savunmasında, Milli Mücadelede gösterilen başarılar karşılığı verilen madalyalar dışında, eski Osmanlı idarecilerinin verdiği tüm nişan ve rütbeleri taşımak da yasaklandı.
Kisilere sosyal hayatta kolayliklar taninmasi, karisikliklarin onlenmesi amaciyla herkese turkce ve ahlaka aykiri olmayan soyadi verilmesini ongoren, 21 haziran 1934 tarihinde cikarilmis kanundur.
Cumhuriyet öncesi Türk toplumunda ailelerin dinî, sosyal,ailevî ve asalet kaynaklı lakaplar taşımaları,gerek insanlar arasında ayırıma yol açmakta,gerekse toplumsal ilişkilerde (nüfus,askerlik vb.) karışıklıklara neden olmaktaydı.Bu durum,cumhuriyetin millî sınırlar içinde tüm insanları eşit kabul etme mantığıyla bağdaşmıyordu.Dolayısıyla hızla modernleşen Türk toplumunda böyle bir bölünmüşlüğe yer verilmemeliydi.Bu gaye ile 21 Haziran 1934'de Soyadı Kanunu; kabul edilmiştir.Bu kanuna göre; her Türk kendi adından başka ailesinin ortak olarak kullanacağı bir soyadı alacaktır.Alınan bu soyadları Türkçe olacak,yabancı milletlere ait adlar kullanılmayacak,soyadlarının ahlaka aykırı e komik olmamasına özen gösterilecektir.
24 Kasım 1934 tarihinde kabul edilen bir kanunla da, M. Kemal'e T.B.M.M. tarafından Atatürk soyadı verilmiştir.
Yine bu tarihte ağa, hacı , hafız, molla, hoca, efendi, bey, beyefendi, hanım, hanımefendi, paşa, hazret gibi unvan ve lakapların soyadı olarak alınması yasaklanmıştır.Soyadı kanununun kabul edilmesi ile toplum hayatında yeni bir düzen ve disiplin sağlanırken, aile ve fertlerin de tam olarak tanınması mümkün olmuştur.
Normalde soyadına karşı değilim ama Türkiye'deki soyadı kanununun pratikte uygulanması yanlıştır çünkü Türkçe'de, sıfat(ön ad), ismi(ad) niteler ve adın önüne gelir; dolayısıyla bu mantıkla soyadı da addan önce gelir. (bkz: soyadın addan önce yazılması)
Ural-Altay dillerindan birisi olan Türkçe; sondan eklemeli/bitişken, yazıldığı gibi okunan bir dildir ve Türk dilinde cümle sonuna gelen ekler ayrılır. Sondan eklemeli bir dil olduğu için de soyad, addan önce gelir. Bu durum, Göktürklerden beri böyledir. Bükümlü dil yapısına sahip olan Hint-Avrupa dillerinde ise soyad, addan sonra gelir. Yine aynı şekilde Aryan dillerde ise cümle sonuna gelen ekler ayrılmaz..
