densizliğin, piskopatlığın, çok avrupai bir manyaklığın son örneği. sanki bir delirim süreci ritüeli; bu delirim de ne demekse, sanki mertebeli şarapçıların kep atma atraksiyonu, sanki, sanki...
bugün dolmuşun camından bakınır iken aklımdan ardımda bıraktığım zor zahmet kilometreleri, özlediklerimi, istanbul 'un o güzel yüzünü o bakındığım camın arkasında aramak istedim birden. ver gelsin insanlar dedim ver gelsin. hem özlediklerimden ayrılıp özlediklerime gidiyor iken hem de yogunluğumu atmak üzere iken yaklaşık 20 metre içerisinde dünyam kararmış bir hale döndüm.
herzamanki dolmuş içi klişeleri ile binlerce kez gördüğüm binalara denyo denyo bakınırken çötenk diye 60 yaşlarında bir amca gözüme ilişti. tıpkı fedon yanığı ten rengi ile göze ilişme konusunda hususiyetinin olduğunu farkettim. gerçi don paça çıkmış balkona amcam da neyse. altında bildiğin pazar malı iki şeritli lacivert eşofman görünümlü pijaması, üstünde hiçbirşeyi , e daha ne olsun. bundan da kuğu gölü balesi beklenmez ya...
bu sırada aklımdan birşeyler geçirirken bu adam şöyle havalı havalı sümkürdü ki ne sümkürmek! sümkürmek göresin derler ya o cinsten. ulan o pislik nerenden çıktı, hangi bünye ile ürettin onu? hesap kitap işi, adam balkondan sümkürüyor, üstelik fırlatıyor elindekini!
ben dedim bu ergenekoncudur, suikast modeli. keskin nişancı, sabotajcı, filancı falancı. adam ilk bölümde sümkürür gibi yapıp sonra ateş etti sanki. ustalık kıvamına da ermiş cinsinden bir tavır, eda içerisindeydi kendisi. o el hareketleri filan, hani değme ressamlara, piyanistlere, tesbih sallayan delikanlılara, beyin cerrahlarına taş çıkartır cinsten.
20 metre böyle geçti benim açımdan. daha detayında boka sarar bu iş...
