anonim bir şiir, internette dolaşırken rastladım. aslında üzerimizdeki okumuş, kültürlü, elitist ve sürekli muhalefet eden zırhı atarsak, kenar mahallenin altın kalpli delikanlısının haykırışını anlayabiliriz. *
Bir elimde zar,
Bir elimde esrar,
Yürüyorum meçhullerde
Azar azar...
Sen sanıyorsun ki SOSYETE KIZI;
Serseri ağlamaz,
Serseri ağlarsa;
Senin ejdadın gelse susturamaz...
Sen sanıyorsun ki SOSYETE KIZI;
Serseri sevemez,
Serseri severse;
Senin kralın gelse buna engel olamaz...
Sen sanıyorsun ki SOSYETE KIZI;
Serseri kaybolamaz,
Serseri kaybolursa;
Senin feriştahın gelse onu bulamaz...
Dedim ya SOSYETE KIZI;
Güvenme hayata!
Sen de bir zamanlar ölesiye sevdiğin,
Kibar ama yine zengin sevgilin,
Düşün sen de hak verirsin,
Bugünkü serseri senin eserin...
Serseri mi diyecekler!
Bırak desinler,
Gücenirsem namerdim,
Namerdim
SOSYETE KIZI...
UNUTMA..!
BiZ HER NEKADAR
SOSYETENiN CiLALI KALDIRIMLARINDA
DANS ETMESiNi BiLMESEK TE
HER KAHVEDE MASAMIZ
HER KARAKOLDA iSMiMiZ
VE HER GÜZELDE DE
MUTLAKA RESMiMiZ BULUNUR
.....SOSYETE KIZI.....
