insana, emeğe, emeğin değerine ağırlık vermesi ve bu değerlerin kavranması için vardır. Sosyalist kültürde sömürüye karşı, modern köleliğe karşı sosyal adalet kavramları öğretilir.
arkasında olmak saçmalıktır, kişinin kendisine dürüst olmamasıdır, gençlerin, pasparıl canti yepyeni beyinlerin kendisinin kilometre katı işlerle uğraşmasıdır.
ülkedeki açlıkları, dünyadaki savaşları, sefilliği sefaleti, kendi kıçının biçilmemiş kaftanına değişmeyeceklerin arkasına kaçım kaçım kaçıp duyarlı görünmeye, duyarlı görünürken öss gençliğine cakanın allahını sattığını düşünen, aklı başında insana "ne diyon la" dedirten kişinin işidir. en azından paylaşmanın bile bir terbiye olduğunu düşünemeyip, toplum düzenini bir anda değiştirmeyi düşünmenin abesliğini hiçe sayarak, bu iş için belki binlerce yıl gerektiğini düşünemeyerek savunulabilir.
ha denirse ki: "ben torunlarımı ve onların torunlarını en az kendim kadar düşünüyorum."
derim ki;
madem bu kadar duyarlısınız,
devam edin kollayın kıçlarınızı.
oldu ya düşünmedi sizi atanız,
sizde sktredin torunlarınızı.
eksileyipte fakiri fukarayı çok düşünen varsa, hemen çıkıp bir yetim doyursun hemde vicdanındaki ağır yükü bir nebze olsada hafifletmiş olur.
kesinlikle mükemmel olmayan ekonomik sistem - ideoloji. lakin kapitalizmden 50 kat daha kusursuzdur. mükemmel bir sistem olamayacağına göre, ideal sistemdir.
işçi sınıfından, hele proletaryadan sözedebilmek için bu sınıfın kesinlikle şuurlanma aşamasına varması "varmış bulunması" zorunludur...
böylece, bir burjuva şuuruna karşı bir proletarya şuurundan söz edilebilir...
bu yazıyı uzun uzun araştırdıktan sonra yazıyorum. lütfen saçma ön yargılarınızdan kurtularak okuyun. hani bazı arkadaşlar sonra pm atıp ne kadar sığsın filan demesin..
Sosyalizm, kapital düzende ezilen işçileri kurtarmak adına ortaya atılan bir doktrindir.
Özel mülkiyete karşıdır. Piyasa ve fiyat mekanizmasının ve de rekabetin her zaman toplum yararına işlemediğini öngörür.
Kapitalizmin iddiasının tersini düşünür. yani bu da nedir diye sorarsanız adamlar şöyle diyor. birey ve toplum yararları bazen çelişebilir. özellikle işçi sınıfı ile kapitalist sınıfın çıkarları tamamen çelişmiştir. bu zaten bariz görülen birşeydir. ayrıca sanayinin tekelleşmesi ve büyük kitlelerin proleterleşmesi kapitalizmin çöküşüne yol açar diye bir düşünce vardır.
benim fikrimi sorarsanız bu tamamen yanlıştır. çünkü mutlaka kişilerin piyasaya giriş çıkışı serbest olmalıdır. neden böyle diyorum birazdan açıklayacağım..
karl marx, şöyle birşey ortaya atıyor. proleteryanın üretim araçlarına "kanlı" bir ihtilalle el koyması. tabi lütfen arkadaşlar kanlı bir ihtilal faşizm olmuyormuş. neyse, objektif olalım dedim başta. devam ediyorum.. bu ihtilalden sonra sosyalist rejime geçiliyor. daha sonra da bir üst aşaması olan komunizm.
evet arkadaşlar devam ediyorum.. sosyalizmde özel mülkiyet yoktur. onun yerine kollektif mülkiyet vardır. üretim araçları dediğimiz fabrikalar vs toplum adına devlete aittir. devlete ait olduğu içinde bir bürokrat tarafından yönetilir. tabi bu arada böyle bir durum sevgili arkadaşlar, eğer göremediyseniz yardımcı olayım bir "devlet burjuvası" oluşturur. hatta basit bir örnek daha vereyim. bir zamanlar sosyalizm uygulanıyordu rusya'da. sosyalist rejim yıkıldıktan sonra da ortaya yine aynı rusya'da "milyonerler fuarı" çıkıyor. peki sorarım size herşeyin ortak olduğu sosyalist rusya'da kim bu fuardan alış-veriş yapabilir? bu soruyu kendiniz cevaplarsanız sevinirim.
piyasa ve fiyat mekanizması diye birşey yoktur. herşeyi devlet belirler. buna meslek seçimi de dahildir. yani kafanıza göre ya da sizin becerilerinize göre değil devletin ihtiyacına göre zorla meslek seçersiniz. bu da faşizm değildir arkadaşlar, lütfen! bu arada sizin ücretinizi de devlet belirler. örneğin siz günde 8 saat çalışıp 1000 ytl maaş alıyosunuz. sizinle aynı işleri yapan insanda aynı ücrete tabii. bu arada pek bişey yapmayan olduğu yerden ülkeyi yöneten bürokratlarda kendine daha fazla maaş yapmıyorlar zaten. örnek; milyonerler fuarı ve devlet burjuvazisi!
bu arada sendikalara da değinmek istiyorum. bildiğim kadarıyla hür sendika kavramı yoktur. sendikalar, devletin resmi kurumlarıdır. yani onlarda bürokratların keyfinde çalışır.
aslında özetlersek; işçi yine işçidir, işveren de devlettir. maalesef yine bir fakir bir de zengin taraf vardır..
komünizme geçiş aşamasıdır. devlet yok denecek kadar az bir yer işgal eder. eşitliği savunur. ideal yönetim biçimidir. para değil emek, ben değil biz, burjuva değil proleteryadır.
Marx'ı baz alarak konuşacak olursak. sosyalizm, komünizme geçiş dönemini hazırlaması gereken geçici bir dönemdir. proleterya diktatoryası olarak anlanmlandırılmıştır. fakat ne yazık ki hiçbir sosyalist ülke bu süreci aşıp komünizme ulaşmayı becerememiş veya bunu yapmak istememiştir. böyle olunca da marx'a göre yavaş yavaş kendini ortadan kaldırması gereken devlet, iyice palazlanmış ve bireyler üzerinde büyük bir güç ve baskı mekanizması oluşturmuştur.özlem duyulması gereken yönetim komünizm olmalıdır ve unutulmamalıdır ki marx'ın işaret ettiği komünizme tarihte hiçbir devlet ulaşamamıştır. sosyalizmi daha insancıl kılmaya çalışan tito'nun özyönetimci sosyalizm uygulamalarıysa o dönemlerde sscb'nin de baskın karakteri nedeniyle sosyalizme ihanet olarak tanımlanmıştır. oysa bugünden geçmişe baktığımızda asıl üzerinde çalışılması gereken şey; tito'nun teorisi zayıf ama niyeti ve pratiği güçlü bu düşüncesinin güçlendirilmesidir.
anarrşizm in torunu, komünizmin yavrusu. emperyalizm gibi çark arasına sıkıştırmayan, maksimum özgürlük maksimum insanlıkla hayat sürdürmenin adı. oturması zaman alsa da oturunca düzeni yerine getiren amerikanın gücünü kaybetmediği sürece 2. dünya ülkelerinde yaşanması zor olan yaşam tarzı. amerika korkusunun sebebi küba da olduğu gibi amborgo uygulamasıdır. ama sosyel açıdan kuvvetli bir ülkenin yaşaması halinde mutluluğun resmi olur.
