"the soul of man under socialism" orijinal adıyla oscar wilde ' nin kitabıdır.
alıntı:
" bazen yoksullar tutumlu oldukları için öğünürler. oysa yoksullara tutumluluk önermek hem kaba bir şaka, hem de hakarettir. açlıktan ölen bir adama daha az yemesini öğütlemek gibi bir şeydir."
sosyalizm, toplum, bireysellik, devlet, insan ilişkilerini iyi bir şekilde irdelemiş ve içinde ünlü düşün adamlarından alıntı sözlerde barındıran oscar wilde kitabıdır. ayrıca sanat ve sanatçı kavramı hakkında söyledikleri oldukça dikkat çekici ve doğru tespitlerdir.
kitabın arka kapağında şunlar yazmaktadır:
''oscar wilde adıyla 'sosyalist' kavramının yanyana gelmesi, hele türkiye gibi bir ülkede, insanları şaşırtabilir. wilde denince dorian gray akla gelecektir; oyunları, masalsı öykğleri akla gelecektir, ama sosyalizm üstüne ne düşündüğünü bilen fazla kişi çıkmayacaktır. kendini sosyalist görenlerin bu yazıdda söylenenleri ciddiye alarak düşünmesi gerekir. çünkü wilde gelişkin bir bireysellik çerçevesinde bakıyor sosyalizme. dolayısıyla söyledikleri, bir hayli yakın marx'ın sosyalizm anlayışına. oscar wilde kitleler adına bireyselliğe karşı manevi bir şantaj uygulayacak 'ahlakçılık' biçimlerinden hoşlanmıyor. max da sosyalizmi bir 'ahlakçılık' olarak görmekten hiç hoşlanmamıştı. hatta bunu sık sık abarttığı ve dolayısıyla bir 'bilimcilik' yanıltısına yaklaştığı görülür.
dünyanın pek çok yerinde sosyalist hareketlerde gelenekçi 'ahlakçılık' biçimleri sosyalist ahlaka karışmış, hatta onun yerine geçmişlerdir. bu bakımdan oscar wilde'ın tavizsiz söylemi bir panzehir işlevi görebilir.'' *
sosyalizm, o yoksul adamın, artık yoksul olmaması için, toplumsal dayanışma ve paylaşma demektir. kimseye tutumlu ol diyemezsiniz, elin oğlu am üstünde göt sikerken, bilmem hangi marka arabalara binerken, 'sen bu dünyanın kaybedisin, tutumlu olmalısın' mı diyeceksiniz adama? herkes eşit yaşamalıdır, herkesin eşit sayıda eli, ayağı, gözü varsa, üstümüzdeki gökyüzüne baktığımızda, herkes aynı renkleri görüyorsa, yaşarken de eşit olmalıyız. evet, insan ruhu, sosyalizm sayesinde, melankoliden kurtulur. 'bir zamanlar fakir ama gururlu bir delikanlı vardı' gibi, toplumsal sınıflaşmanın göstergesi dramatik cümleler ise artık son bulur.
