histerik duyguların, maddi kazançların, kişinin toplumsal sınıftaki yeri bakımından önemli ipuçları veren, çok iyi bir sosyal statü belirtisi olarak zihnimizde uyandırdığı imge.
herkesin yaşamının bir döneminde mutlaka giydiği bir aksesuar. ince, narin bir şekilde ütülenmiş, el emeği göz nuru, ayrıntısal bir paçavra biraz da. gözlemlediğim kadarıyla artık kimsenin giymeye yanaşmadığı, alaycı bakışların dikileceğinden endişe duyanların uzak durduğu bir bez. kumaş pantolonu giyenler küçüklüğünde efendi adam payesini kaparken, bayramlık gıcır alınmış bir artı opsiyon olarak kullanırken, alacağı harçlık da o ölçüde artardı inancı hakimdi çok değerli çocuk bünyelerde. annelerin bilinci de bu yönde gelişmişti. ama gel zaman git zaman, bu güzide pantolunumuz artık mazide kalmış bir kumaş parçası işlevi görmekte. giyilmeyenler paspas yapılmakta ya da kapı eşiğinde koruma olarak kullanılmakta.
şimdinin gösterişçi gençliği kot pantolunu, kapriyi, şortu akıl almaz bir bilinçle aynı benzerlikte ve biçimde giyiyor. benim de bunu aklım almıyor. tıpkı siyahı üstüne geçirip metalciyim ben yeah diyen tipler kadar iğrençler aslında. uzun bi bot giyip paçalarını içine sokuşturup, kıvrımları göt deliğine kadar geçmiş daracık deri pantolonu giyenlerin cinsel tercihleri de nazarımda tartışmalıdır. aynı tipler, bunu gösterişten uzak bi amaç, yaşayış tarzı olarak betimleyip sağda solda, yolda gördüğü kumaş pantolonlu tiplere de kıro, maço, amele demeyi o imajları içinde kendilerine bi vazife saymaktan hiç çekinmezler. tarihte bunlara ta mitolojik çağdan bu yana aundheim beyia denir. açılımı araştırılıp öğrenilsin, ev ödevi.
bir de şöyle bir durum var tabii. yine gözlemlerime dayanarak. kumaş pantolonun üstüne oduncu gömleği giyenler sınıfın en alt tabakasını temsil etmekte. aynı adam o pantolonun üstüne ceket giyse iş adamı havasında salınabilecekken altı üstü bir aksesuar değişikliğiyle aniden sınıflar üstü klasmana yükselebilme şansına sahip. ilginç bi tezat. tartışmaya değer.
kumaş pantolon giymek geçmişe saygının, atalarımızı takdirin, kendinle barışık olmanın en can alıcı belirtisidir. bence herkes giyse, çok mutlu bir birliğe dönüşebiliriz. altına atlet giyip, sivri olmasa da ciks bi kahverengi kundura giymek şartıyla tabii. rengi seçtiğiniz pantolunun rengine uysun ama, yoksa bi anda ayakkabıcı, simitçi cocuk kıvamına düşebilirsiniz. ama ayrı bir sempatim ve sevgim vardır bunu giyenlere.
çok kötü bir yazı oldu franky. ama idare edin lan işte. bunun onda birini yazana üzerine resmim basılmış kartpostalımı göndereceğim. özellikle kızlar. bekliyorum mesajlarınızı.
