herkese lazım olan bir huzurdur.
facebook'a girip aptal, saçma sapan siyaset paylaşımlarından, senin için önemini yitirmiş olan üniversitedeki arkadaşlarının evlilikleri, askere gitmeleri, şuyu buyu, bunlardan uzaklaşmak güzel. yani şu argüman var, kimin ne yaptığını göreyim, haberdar olayım filan. iyi de gereksiz, bunun sana bir getirisi yok. başkasının hayatının senin gözünün önünde cereyan etmesi resmen sana işkence.
instagram'a gelince, herkesin içindeki amatör fotografçıyı görmekten sıkıldım, resimlerin altına gelen copy paste şiirlerden de.
filtre edilmiş suratlarını yakın çekimden görmekten de.
twitter en son bıraktığım sosyal medya hesabı oldu. troller, mroller, aptal siyaset tartışmaları yine. ama asıl hesabımı kapatma sebebi ise sabah sabah timelinedaki bir video oldu. bir aklı dengesi bozuk veya sarhoş veya caninin teki yavru kedileri öldürüyordu. sabahki tüm neşem o videoyla gitti. o an kapattım, sikeyim böyle işi dedim.
inanın daha çok huzur doldum. kitap okumaya daha fazla zaman ayırabildiğim farkettim. çok değil 2-3 sene sonra sosyal medya insanların koşarak uzaklaşmak isteyeceği bir mecra haline gelecek.
