Sosyal medyayla arkadaşlıkların ve konuşma adabının çok tuhaf bir noktaya geldiği kesin. Örneğin sizin küçük bir davranışınızdan rahatsız olup sizi hemen o dakika engelleyebilir. Anlamak yok, anlaşmak yok, kırdığını toparlayıp tamir etmek yok. Katlanmak yok. Yalnızca hızlıca tüketmek var, sevilmek, sevilmek, sevilmek, abartılmak, övülmek... sevmek yok, emek vermek yok. Çünkü senden milyonlarca var. ilişkilerin başlaması da bitmesi de an meselesi sosyal medyada. Yüzyüze görüşmek bu birtakım mecralardan kurulan arkadaşlıkların hızında değil artık.
Bu duruma erken uyanıp ne oluyor lan bu dünyaya dediğim gün sosyal medya olan herşeyi bıraktım ki sadece facebook'tu bu düzenin işleyişini kavrayınca herşeyin aynı bok olduğu ortaya çıktı.
Ondan sonra buraya takıldım işte yazmak iyi geliyordu.
evet hakikattir. fakat bu hâl asosyal olanların değil, ebeveynlerinin, öğretmenlerin, hocaların ve en nihayetinde onları korumakla yükümlü olan yöneticilerin ortaya çıkarttığı blr problemdir.
teknoloji ile hayatın realiteleri arasında bir intibak kurmayı öğretmeden; ağlayan çocuğa susması için telefon vermek ve televizyon karşısına oturtmak ile başlayan sürecin blr neticesidir bu.
“ben yaşamadım çocuğum yaşasın” ayağına gençliğinde yapamadıklarının hıncını çıkartmak için “biz onunla arkadaş gibiyiz” ayağına içindeki hevesleri giderirken çocuğunu köreltenlerin çağımıza katkısıdır.
hayırlı olsun!
ha, bu arada, sosyal olup ne yapacaktır; her taraf kültür sanat festivali, ilim meclisi, oyun alanı mıdır?
büyük şehirler nefes alamamaktadır; insanlar için evlerine çekilmek artık en büyük konfor olmaya doğru gitmektedir.
Sosyalleşmenin tadını aldık. Şimdi asosyalleşmek trend. Oraya da müdahale edip müdavimi olmadan bırakmam. Yıllarca mal gibi sohbetti ettik oturup da. Ne geçti elimize? Koca bir sıfır. Asısyalleşmek aslında sosyalliktir bir açıdan bakıldığında. insanlarla iletişim kurmuş oluyorsun. Paylaşım yapıyorsun. Yani sosyal medya iyidir.
