sınavla evlenmekle alakası yok. kendimden örnek veriyorum; instagram ve twitter da hatırı sayılır hesaplarım vardı ve bir gün tüm bunların ne kadar saçma olduğunu fark ettim. neden bir insan kendi fotoğraflarını paylaşır, fikirlerini beğendirme çabasına girer, ya da beğenilmek için kendinden vazgeçer ki? ne kadar yanlış yapmışım bu zamana kadar, ne kadar saçmaymış. insanların beğenilme takdir edilme arzularının sonu yoktur. yazıklarım beğenilsin, fotoğraflarım beğenilsin, ne kadar farklı olduğum anlaşılsın, ne doğru düşünüyo densin, esprilerim beğenilsin vs vs.. insanlar bir süre sonra hep aynı şeylerden sıkılır senin de takdir edilme arzun artar ve yeni şeyler yapmaya başlarsın, ve bu çok hastalıklı bir kafanın ürünüdür. bu kısır döngünün sonu nereye kadar uzar düşünebiliyor musunuz, beğenilmek için kendinden vazgeçersin. düşününce gerçekten korkunç. (bkz: yabancılaşma).
sadece tribe girmiştir. belki olgunluk tribi belki sevgiliden şamar yeme. ama en kısa zamanda eşi görülmemiş bir orospulukla sosyal meydanlara geri dönecektir. onu bekleyiniz.
