Benim şuan ki hâlim. Önceden böyle değildim. Çok sosyaldim. Sonra bir oturdum düşündüm neden boş işlerle uğraşıyorum diye. Sürekli sevgili değiştiriyordum. Ayrıca arkadaş değiştiriyordum. Bunların beni mutlu ettiğini sanıyordum. Fakat daha da mutsuz olmaya başlamıştım. Çünkü kendimi onlarsız bir hiçmiş gibi görüyordum. Sonra yalnız kalmaya alışmak istedim. ilkte zorlandım. Çünkü alışık değildim. Sonra yavaş yavaş oldu herşey. Bi anda kendimi tek başına bir şeyler yaparken buldum. Huzur doluydum. Üzüntülerimden kurtulmuştum. Kötü birşey yaptığımda kendimi suçlamıyordum. Özgürdüm. Şuanda da birilerini hayatıma almakta zorluk çekiyorum. Samimi olamıyorum kimseyle. Ama cidden fazlasıyla huzurluyum. Başkaları tarafından sevilmek ve kabul edilmek mutlu olmanızı sağlıyor evet. Fakat aynı zamanda da yoruyor. Yani diyeceğim ki kendinizle vakit geçirin. Herşey çok farklı olacak. Hatta düşünceleriniz bile değişecek.
