Dersten çıktım, üniversitenin kapısına geldim. O ara bir kız ilişti gözüme. Veterinerlik fakültesi'nin evcilleştirdiği bir köpeği seviyordu, elinde cep telefonuyla. Bir an flash patladı ve kız köpeğin başını iki üç kez daha sevdikten sonra bıraktı. Sonra başka bir köpek daha geldi. Gelen köpek yatan köpekten daha çirkin ve bakımsızdı. Bildiğiniz sokak köpeği yani. Kızın diğer köpeği sevmiş olduğundan niyetlenerek kafası eğdi ve kıza yaklaşmaya başladı; kız bakmadı. Köpek korkak adımlarla biraz daha eğdi başını ve biraz daha yaklaştı kıza. Kız bu kez kafasını kaldırıp köpeğe baktıktan sonra ayağa kalktı ve çekip gitti. Yapması gerekeni yapmıştı çünkü. Sevimli bir köpeği sevmiş, onu instagram hikayesine/ snapchate atmıştı bile.
Sosyal medyanın bizim insani duygularımızın önüne geçtiğinin kanıtıdır bu yazarlar. Bir çok kişi böyle artık. Sosyal medyada sevimli kedi/köpek fotoğrafı beğenilir, takipçilerle paylaşılır. O hayvanlara ne bir yudum su verilir, ne bir parça ekmek. O hayvanlar artık birer duyar kasarak beğeni toplama aracılar. Ve bu beni çok üzüyor.
normalde dışarda görseler ayy yaklaşmasın yanıma kirlidir mikrop kaparım dye cırlarlar ama konu sosyal medya üzerinden reklam yapmaya gelince vejeteryan kesilirler başımıza.
