özellikle bu bunalımı tatil mekanlarında çok net şekilde hissetmek mümkün. Adam dünyanın en güzel yerlerinden olan mekanda tatil yapıyor, deniz, orman, dağ, bir hamağın altında eşiyle-sevgilisiyle birasını yudumluyor. 360 gün o zamanın gelmesi beklenmiş. Elinde akıllı cep telefonu, tableti veya laptopu facebook-twitter kontrolü yapıyor. Neden! Çünkü adam hasta.
Hani günde bir kez hesaplarına bakanlardan bahsetmiyorum, devamlı o sitelerde yüklediği resmi beğenen ve yorum yapanlar bekliyor. O kıymetli anın, tatilinin içine ediyor afedersin...
Birde bunların kendi resimlerine ve durumlarına yorum yapılsın diye, zorlama yorum yapanlar ve resim beğenenler var.
belki haddime değil ama bu gibi arkadaşların kendilerini biraz değiştirmesi belkide tedavi olması lazım, mutluluk oralarda değil. mutluluk belki çok yakında, belki uzakta ama orada değil arkadaşım. Oralarda kendini durduk yere daha da strese sokma.
Nerden mi biliyorum! (bkz: Bir arkadaşımın başına gelmiş ordan biliyorum). (bkz: Yersen) ;)
Edit: twitter hesabım yok, facebook'ta da pek aktif sayılmam, tatilerde telefonumuda akşamdan akşama 1 saat açarım.
Eskiden büyükler trt'den haberleri takip ederlerdi. gazeteden ise biraz detaylara girilirdi. fikir akımları ise dergiler üzerinden giderdi. sonra bu sosyal medya çıktı artık o kadar çok şey var ki. her geçen saniye gündem çok çabuk değişiyor. insanoğlunun bu bilgiyi takip etmesi mümkün değil. çıldırmamak elde değil.
önceden otobüslerde karı kız keserdik ya göz göze gelelim bilmem ne. saat sorup muhabbet açmalar, ineceğin yeri biliyor olmana rağmen yabancı gibi davranıp adres sormalar... şimdi herkes kafası önde telefonla ilgileniyor. geçen bindim otobüse bu sefer gerçekten bilmiyorum ineceğim yeri adres soracağım kulaklıklardan ulaşamıyoruz ki yanımızdakine. dürtmek lazım şş birader bir bakar mısın hesabı. üstünde de mont var hafif dürtünce algılamıyor. sağlam dürtünce de itermiş gibi oldu.
uzun lafın kısası sosyal medya hiç de sosyal değil.
