Çalışan insandır.
7 gün olan haftada 6 gün çalışan hatta bazen 7 gün çalışan insandır.
Sabah saatlerinde işe başlar ve gece geç saatlere çalışır. Evine gittiğinde yorulmuştur. Fiziksel olarak bir yorgunluğu olmasa bile ruhu yorulmuştur. çıkıp gezmek bir yana ailesine, arkadaşlarına, sevgilisine zaman harcayamaz. Renklerine gönül verdiğin takımın maçlarını bile izleyip takip edemez. Hayat onu yormuştur. * işini gücünü ya diyerek isyan etmesi yakın olan insandır.
Öncelikle bu yazı yüksek doz hüzün içerir baştan uyarayım.
istanbul gibi bir yerde yaşıyorsun ve inan kimse kimsenin umrunda değil burda. Kalabalık içinde yalnızlık demiş yazar, ne güzel demiş. iş hayatı ki tam bir girdap. Haftada altı gün 54 saat mesai. Yorulunca eve gidip yatmak hayal gibi geliyor. insan büyüdükçe hayalleri de küçülüyor. Haftada 1 gün iznin var onda da enerji toplamak istiyorsun. Trafiği, kalabalığı, gürültüsü onlardan hiç bahsetmiyorum bile.
Şimdi soruyorum hangi enerjiyle hangi zamanda sosyalleşelim?
Benim bu insan. 1 yıl içinde dışarı çıkma sayım 65'i falan geçmez. Ev gerçekten eğlenmesini bilene büyük lütuf veya dışarı çıkarsam da tek başıma çıkıyorum sessizlik daha güzel geliyor. Cak cak cak insanların konuşmasına dayanamıyorum.
