kadıköy'de, okmeydanı'nında duvarlara yazı yazarak devrim yapma hayali ile yanıp tutuşan kürt milliyetçilerinin pek haz etmediği ideolojidir. sosyalizme parlamento vasıtası ile geçmeyi amaçlayan uygulanabilir (şimdilik) en mantıklı ideolojidir.
Lenin Rusyasında ortaya çıkan liberal demokrasinin. Bazı sistem hatalarının ortaya cıkardigi Bi ideolojidir.Devamiyeti T.C acisinsan son derece iyi olacaktir ama Erdoganin olmesi sart.
sembolü güldür. avrupa'Da bu ibareyi veya sosyalizm (marksist anlamda bir sosyalizm söz konusu değil tabi ki) ibaresini taşıyan birçok partide gül figürü bulunur.
Devrimci sosyalistler, sosyal demokrasiyi kapitalizmle işbirliği yapmakla suçlar, buna reformizm denir. Reformist'in sol ideoloji taraftarlarınca aşağılayıcı bir tanım olduğunu da unutmamak lazım.
kapitalist cehennemin ateşini azaltmaya çalışmaktır. kapitalist düzenin devamı için, bilimsel sosyalizm marx ve engels tarafından ortaya atıldığı zamanlarda yaratılmıştır. o zamanlar işçiler günde 15 saatten daha fazla çalışıyor ve çok az para alıyorlardı.
örgütlü işçi sınıfının devrimci muhalefetini burjuvazi ile anlaşarak ve sınıfı sistemin çarkları arasında ezilmeye mahkum ederek ipleri tamamen sermayenin ellerine vermeye yarayan ikinci enternasyonal'in insanlığa sardığı baş belası düşünce.
Revizyonizm diye de geçer ki bu da kendilerini gerçek solcu olarak ilan eden marksist, komünist ya da sosyalist kişiler arasında ayıplanan ve karşı çıkılan bir ideolojidir. Sosyal demokratlarla revizyonist diye taşşak geçerler. Bu tayfanın karşı çıktığı bir numaralı isim ise Eduard Bernstein'dır.
bunun türkçedeki karşılığı ise chp ye oy vermeyenler cahildir zihniyetidir. kavramların içi ne kadar da boş. sosyal demokrasinin zerresini içselleştirmemiş adamlar ülkemde solcu edebiyatı yapıyor.
sosyal demokrasi ya da merkez sol, kapitalizmin yarattığı eşitsizlik ve adaletsizlikleri demokratik sistem içinde kabul edilebilir düzeye indirmeyi amaçlayan siyasi ideoloji.
siyasal olarak varlığını işçi sınıfı ile burjuvazi arasında denge arayışına sabitlemiş, başlarda devrimci talepleri ön plana çıkarmış olsa da, bugün gelinen noktada emekçiler için bir umut olmanın çok uzağında duran burjuva karakterli bir ideoloji olan sosyal demokrasi; işçi sınıfıyla kurduğu bağın siyasal içeriği emeğin güncel çıkarlarını savunmak, onun ekonomik, sosyal taleplerini dillendirmek şeklinde gelişmiş olmasına rağmen uzunca denebilecek bir süredir bu güncel çıkarları dahi savunmaktan uzaklaşmış ve esas itibariyle emekçinin sırtından geçinen asalak bi kadro toplamından farksız hale gelmiş durumda. buraya kadar normal de, iktidar perspektifini kaybettiğinden olsa gerek siyasal aklını düzen solunu solculaştırmak için kullanır hale gelen 'solcu'lar var bir de. işte onlara akıl sır ermiyor. hayır chp'yi, kaldıysa dsp'yi devrim saflarında filan mı düşlüyorsun, nedir?
Şiddete başvururak bir işçi devrimi yoluyla değil, demokratik yöntemlerle işçilerin haklarını almasını, yaşamlarının iyileştirilmesini savunan ideoloji. Özellikle kıta avrupasında yaygındır. Kapitalizmi toptan ortadan kaldırmayı değil, sosyal devlet, regülasyon ve benzeri yöntemlerle, kapitalizmin yarattığı zenginliğin daha eşit bir şekilde dağıtılmasını savunur. Yüksek vergileri ve yüksek devlet harcamalarını savunurlar.
Fakat özellikle Sovyetler birliğinin yıkılması, Avrupa'nın görece eşit hale gelmesi ve sendikaların eski gücünü kaybetmesi nedeniyle artık ekonomik politikalardan zira, dış politika, çevre, çokkültürlülük ve azınlık hakları konularında kendilerini diğer partilerden farklılaşmaya çalışmaktadırlar. Dış politikada daha korumacıdırlar, uluslararası işbirliğinden yanadırlar. Azınlık hakları konusunda daha duyarlıdırlar. Fakat, bu durumun istisnaları da vardır. Çokkültürlülüğün ise başlıca savunucusudurlar.
Seçmen tabanını ise genelde, mavi yakalı çalışanlar, azınlıklar, göçmenler oluşturur. Kırsal kesimlerde ve ortaüstü-zengin bölgelerde genelde başarılı olamazlar.
Sonuç itibariyle, Avrupalı siyasetçi ve düşünürler tarafından kendi sorunlarına yönelik olarak oluşturulan bir programa sahiptirler. Türkiye ve diğer bazı gerikalmış ülkelerde bu siyaseti uygulamayı düşünenler varsa da, bunar genellikle toplumun zengin ve kentli kısmıdır. Batıya gittiklerinde etkilenip, bu siyaseti uygulamaya çalışırlar. Fakat, kendi ülkelerindeki gerçeklerle çoğu zaman bu siyaset uyuşmaz. Bu nedenle, garip bir anamoli oluştururlar.
iskandinavya'dan başka hiçbir yerde uygulanamamıştır. ( ki ingiltere'de hiç bir zaman olmamıştır.) malesef artık oralarda da yavaş yavaş bitmektedir anladığım kadarıyla. temelde insanların elinde bulunanları alıp ortak olarak dağıtmak yerine, toplumun en alt ekonomik düzeyinde yaşayanların bile en azından temel ihtiyaçlarını karşılamayı uygun görür. bu yüzden yerelde muhteşem bir yönetim şeklidir, lakin global skalada tabii ki işe yaramayacaktır. buna karşılık toplumculuk adı altında devlet kapitalizmi ve tanrı devlet kültüyle insanları söğüşlemekten ve köleleştirmekten ve sonunda ise baştaki oligarşinin faşizmini oluşturmaktan* tabii ki de daha evladır. ki marxizm ve mutlak eşitlik şiarıyla yapılan hiç bir devrim yoktur ki bu bahsettiğim ikinci konuma gelmemiş olsun. en azından tarih bize bunu göstermektedir.
proleterya-burjuva savaşının ortadan kaldırılmasını isteyen, temelde çıkarları birbirine uymayan iki sınıfı uzlaştırma çabası içinde olan ideoloji. marxizm le uzaktan yakından alakası yoktur.
marxin tanımına göre bir nevi sosyalist burjuvalardır. modern toplumun bütün gereksinimlerini kendileri için isterler. diyalektiğin en önemli çizgilerinden biri olan sınıflar arası çelişkileri ve bu çelişkilerin çözümü olan devrimci teorileri reddederler. proleteryası olmayan, burjuvazinin egemen olduğu sistemi kurtuluş olarak görürler.
şimdiki zamana baktığımızda ise, gördüğümüz bu durumdan pek farksız değil. ana temelde kurmak istedikleri sistemler çok farklı olan grupların uzlaştırılması söz konusu. fakat, diğer yönler toplumun içinde bulunduğu şartlara, maruz kaldığı etkenlere bağlı olarak değişiyor tabi ki.
