Hep yaptığımdır. Ne zaman keyfim olmasa, yolunda gitmeyen şeyler olsa gider uyurum. Uyanınca geçmeyeceğini bilsem de en azından uyurken hiçbir şeyi düşünmüyorum.
Sorunlarla yüzleşmek, çözüm yolu bulmak yerine sorunlardan uyuyarak bir nebze olsun uzaklaşmaktır.
Uyanıldığında aynı sorunların tekrar üstüne çullanacağının bilincindedir fakat uyku tek huzurlu sığınağıdır. Ağlayarak uyuyorsa da şayet, hepten çökmüş, yıpranmış, çaresizdir.
hem de hiç sabah olmamacasına uyumak. şöyleki dizlerinizi karnınıza çekip yorganın altında tüm çaresizliğinizle içinize gömülür uyursunuz. hatta iyi bir bilinçaltı depoladıysanız güzel bir rüya bile görebilirsiniz. bir anlamda lütuftur.
bir belgeselde izlemiştim. bir aslanı kobra ısırdı. aslan sürüne sürüne bir mağaraya girdi ve uzun bir süre sonra hiçbir şey olmamış gibi sağlıklı bir şekilde çıktı. derdini anlatamayan insanları görünce hep bu belgesel gelir aklıma.
velev kendinden kaçmaya çalışan insan davranışıdır. akut dönemi kurtarma anlamında faydalıdır fikrimce.
ama insan kafasının içinden sonsuza kadar kaçamaz.
malesef uzun dönemde en bariz depresyon belirtisidir.
bunu diyen sorun yaşamamıştır.
Kafada sorun olan adam sabaha kadar yatakta 40 kez döner, uyur gibi olur, içi ziftlenmiş gibi açar gözlerini, gider sigara içer, sonra bir daha sigara içer, yatağa gidesi yoktur ama vücut istemsiz atar kendini.. kalitesiz uyku, kaliteli kabuslar, kavga eden iç sesler...
Amaan daraldım yine.
Boşuna değil sızmalarımız.
çok kez yaptığımdır. sorunun kendi kendine çözülme olasılığına fırsat verir. en kötü ihtimalle sorunun gerginliği geçen zaman diliminde azalır ve uyanınca aynı sorunu daha az gerginlik içerisinde çözmeye çalışırsınız.
