günahsızlık ispatıdır soraya'yı taşlamak; temiz vicdanların kendini, ilk kanıtlaması gerekene, yani tanrıya değil, topluma kanıtlama eylemidir. bir düzen kurulur, kurallar eğilip bükülür. eğilen kuralların önünde eğilenlerin gafletidir bu taşlama.
toprak ne yapsın, saklayabilir mi taşları? soraya ne yapsın, taşları engeller mi gözyaşları?
onca taş arasından beni buldu ilki, tuttu fırlattı. güneş kadar karanlık, uçtum. rüzgarlara dua ettim. atanın kalbindeki son vicdan damlasının eline gönderdiği titreme yetti ve ıskaladım soraya'yı. geciktirdim düzensiz düzeni, yapabileceğim başka ne vardı bir çakıl taşı olarak? hangi insan medet umar bir çakıl taşından? bu kaosun içinde başka ne yardım eder insana akıl dışında?
tozları deldim, çölün kumuna bir umut açtım. gidin bakın şimdi, kanlı taşlar da var onun öldüğü yerde, gövdem kadar umut da var; bir gün bütün taşlar ıskalasın diye.
