yaşanırken mümkünse hayatın tüm zevklerinin tadılması gerektiği bir hayattır. Değil midir ki sonumuz toprak, sonumuz mineral olmak! o zaman kazanabileceğin bütün parayı kazan, sevişebileceğin her kadınla seviş ve savaşabileceğin her güçle savaş. Çünkü hayat, arasını doldurman gereken iki parantezden fazlası değildir.
Bol bol unuttuğumuz hayat gerçeğidir. Unuttukça hırsa bürünüp açgözlülüğünün esiri olan bünyeler zaman zaman hatırlayıp “neden?” Diye sorsalar kendilerine, belki dünya daha yaşanabilir bir yer olabilirdi.
