" Aç, aç, aç! Aç şu gözlerini artık. Zaten bana mı bakıyorsun? Bunu zaten biliyorum. Kör olduğum halde..."
Gözlerini açtığın da yatağın yumuşaklığından odanda olduğunu anlıyorsun. Gözlerin bozuk olduğu için elin yastığının yanında ki gözlüğüne gidiyor. Gözlüğü taktığında endişeli gözükmeye çalışan insanlar olduğunu görüyorsun. Teyzen senin için endişelendiğini söyleyip duruyor, amcan şükürler ediyor ve kuzenlerin de sana bakıp üzülmüş gibi geçmiş olsun diyorlar. Kısık gözlerini biraz daha açıyorsun. Bu topluluğun arkasın da hiç sesini çıkarmayan bir insan var. Sakallı bir bunak, yüzü kırış kırış ve beyaz bir örtü var üzerinde...
