bir çift göze esir olmak istediğim zamanlarda, üşümüş dudak titrekliğindeyim. ayın kaçı bilmiyorum, saat gecenin kaçı? sisli havanın gölgesinde kalan sokakların dibine vurmuş halde, tüm kavgalarımın koluna girmiş alabildiğine yürüyorum; alabildiğine gri, alabildiğine puslu...geleceğime koşar gibi yürüyorum, büyümek ister gibi...sokağın sonunda gözlerimi alan ışıkların içinden gelen o dingin ses durduruyor beni; irkiliyorum " gözlerin yüzüme değdi, eriyorum bu kez " diyen bu adamın kimliğini bile bilmediğim sesiyle...girişin çoktan başladığı, gelişmenin durduğu, sonucun hiç bilinmediği bir zaman dilimi içerisinde, adı sanı belirsiz bir aşk niyetine örtüyorum bu sesi üstüme, huzur diye...
karanlık sokağın sonunda, beliriyorsun birden karşımda; karanlık yaşanmış bir aşkın sonunda... O anda şölenler başlıyor içimde, fener alayları, bayramlar ve benim avuçlarım yanıyor, çılgın denizlerin dalgaları yüzüme vuruyor. Etrafta keskin bir hanımeli kokusu; yüzüm solgun, yüzüm dalgın, yüzüm sana "merhaba" dediğim an kaybolmandan korkar gibi... Ortak yanımız tedirginliğimizdi biliyorduk, sessizlik aryorduk derin çığlıkların içinde. Gözlerimiz gözlerimize değdiği an gizli kalmış haykırışların açığa çıkacağını anlamıştık. Taşlaşmış sırlarımızın emerek tüm zehrini ve geride bırakıp ruhsal inlemeleri, sıkı sıkı tuttuk aniden ellerimizi; hırçın sevdamızın kokusunu verdik bizi biz yapan geceye.
Zaman durmuştu bizim için artık. Ne, ne istediğimizi biliyorduk, ne de başımıza ne geleceğini. Sen bir şarkı söyledin bana ve ben ilk defa yazdım belirsiz bir adama. Bekleme salonundayız şimdi bu aşkın, uzak mesafeler içinde yakın olduğunu sanan iki yabancıyız kendi müsvettemize yazılan. Sancılı, ürkek ve bir o kadarda istekli...
...
Karanlık sokağın sonundayız esmer gözlerimizle ve birlikte...Aşkın şarkısı çalıyor şimdi bize ve onu kabullenebilmemizi bekliyor. Bizi bekliyor...Sesin örtülü üzerime...Ölümüzle, dirimizle ve hatta arkamızdan ağlayanımızla başka frekanslara kapatıp kendimizi bakakalıyoruz şimdi saadetimize. Umut ettiğimiz saadete...
bir çift göze esir olmak istediğim zamanlarda, üşümüş dudak titrekliğindeyim. ayın kaçı bilmiyorum, saat gecenin kaçı ve kaçıncı tökezleme sonrası diriliş? Kendi sonsuzluğumuza bu kaçıncı bakış, sonsuz aşk niyetine ve şifa diye üzerime örttüğüm sesinle...
Seninleyim, sonsuzluğuma doğru umutla ve merakla... *
pentagram'in akustik, harika bir sarkisi. ayrica cogu yerde sonsuz diye gecmesine ragmen kendi sitelerinde belirtildigi gibi sonsuzlukmus asil adi. ben de yeni ogrendim, bir yasima daha girdim hatta. hexagram'in uyarisina tesekkurlerle iste sozleri:
sanırsın, dağlarda yol olmaz
usanırsın, kalbinde güç kalmaz
uzanırsın, yarın olmaz
zor günlerin ardında huzur olmaz ki her zaman
umutların yön bulmaz yarın olsa da
beklenen gün olmaz
sözlerim gerçektir,
yüreğim kardeştir her zaman.
umudum sonsuzdur
uğraşım bitmez hiçbir zaman
insan beyninin en azından bu dünyada algılayamayacağı şey. ortaokulda bir din kültürü hocam vardı sonsuzluğu çok düşünmeyin motoru yakarsınız derdi. şimdilerde daha çok hak veriyorum ona. ne zaman sonsuzluğu düşünsem beynim patlayacak gibi oluyor. algılarımız sonsuzluğa göre tasarlanmamış çünkü. ölümlü bir dünyadayız ve her şeyin bir sonu olması gerektiğine inanacak şekilde yaratılmışız.
