bizim sonsuz zaman geçtikten sonra bu noktada olduğumuzu söylemek; sonsuz + 1 olabileceğini, sonsuzun geçilebileceğini demektir ki, bu sonsuzun tanımına aykırıdır. sonsuz kavramı kurgusal olarak kullananlar bunu gözden kaçırmışlardır. bunu kısaca şöyle özetleyebiliriz.
1-sonsuz sürekli olarak ilerleyen ve ilerlemeyle tanımlanmayan demektir.
2-evrendeki geçmiş zamanın sonsuz olduğu söylenmektedir.
3-o zaman bizim bu noktada var olabilmemiz için sonsuzun geçilmiş olması lazımdır. (2. maddeye göre)
4-sonsuz geçilemeyeceğine göre (1. maddeye göre) ve bizim var olmamız inkar edilemeyeceğine göre, evrendeki geçmiş zaman sonsuz olamaz.
5-öyleyse evrendeki zamanın başlangıcı vardır.
(bkz: caner taslaman) bunu maddelemiş kitabından alınmıştır.
sonsuz kavramının yanlış kullanılması düzeltilirse görüldüğü gibi evrenin zamanının bir başlangıcı olduğu da anlaşılacaktır. bir kere daha belirtmeliyim ki matematiğe, evrende var olmayan kurgusal unsurlar katılması değil, bu kurgu ile evrendeki gerçeğin karıştırılması yanlıştır.
georg cantor, tüm hayatını buna adamış bir matematikçi olarak, sonsuzluğun sınırlarına ulaşıp ulaşılamayacağı ile ilgili bir çok teori geliştirmiş fakat sonradan kendini tekzip etmiş, formel bir sonuç elde edememiştir. en son geliştirmeye çalıştığı teoride göre, sonsuzun üzerinde bir çok sonsuz olduğunu ve bunların nerede birleştiğini ve terkip eden bir şeyin olup olmadığı hakkında bir şey söylemenin imkansız olduğunu söylemiştir. hayatını buna ayırmış ve bir çok şeyden fedakarlık yapmış bu adam, bir sonuca ulaşamayınca, hayatının önemli bir kısmını akıl hastanesinde geçirmiş ve orada ölmüştür.
cevabı aşkta saklıdır.
aşkı tadan gönül sonsuzluğun ötesine geçmiş demektir.
kendini, aşkını, insanlığı, insanlığı vareden aşkı, zamanı, mekanı başka bir boyuttan zamansızca seyreder.
mecnunu olduğu alemin, dünyadan uzak aslıdır aşık.
dünyada gölgesini bırakır.
