Eski Anadolu Türkçesi, durum eklerinin zengin kullanımlarla işlerlik
kazandığı tarihî dönemlerden biridir. Bu dönemde kullanılan durum
eklerinden biri {+rA} ekidir. Bu ek, adı geçen dönemde kalıplaşmış ve
kalıplaşmamış olmak üzere iki şekilde kullanılmıştır. Özellikle ṣoñra, ıṣra,
içre, üzre, ṭaşra gibi örnekler ekin kalıplaştığı örneklerdir ve bu sözcüklerde
{+rA}, durum eki olarak işlev görmez. Ekin kalıplaşmadığı yani durum
eki olarak yer verildiği örneklerde ise yönelme durumu işlevindedir.
Kuşkusuz bu-ra, şu-ra, o-ra gibi son-ra da yöndür. Doğrudan parmakla gösterilmese de son neresi veya ne zamansa oraya doğru demektir. Yeni daire tipi aparta çıkan Ayhan abi, redbull içiyordu gece.
