Yüzümü güldüren olaydır. Çoğu insan yazı sever deniz güneş sıcak.. Benim hiç aram yoktur yazla, en güzel mevsim sonbahardır benim icin belki de sonbahar çocuğu olduğum içindir belki de yalnızlığı sevdigim için bilmiyorum. Ama sonbahar geliyor ve ben mutluyum.
yedigöller milli parkına gitmek için dört gözle beklenen olaydır. bir de tabii benim gibi dokunaklı genellemeler yapıp yaşamayı seven arkadaşlar iple çeker bu iklimsel değişikliği.
dört gözle beklenir . yapraklar dökülsün de çıtırtılarını duymak için hızlı hızlı hareket edelim zira bir başkası aslında içinde bulunduğu mücadeleden habersiz bir şekilde o güzelim yaprakları ezebilirrr !
Bir mevsimdir.
zamansız gelir.
mevsimler insanlar gibidir, insanımız gibidir. Bizim gibi dört mevsimi yaşamak her ülkenin insanının işi değildir. Başkaları anadolu insanı gibi yürekli değildir, ayrılıkları kaldıramaz. Hemen gözünü diker bir başka ilkbahara...
Her güzel şey gibi mevsimler değişir. gün gelir ,kapıyı çalar sonbahar. Eski bir sevgili gibi hüzünlü bir şekilde sizi terk eder, yaz. Nedenini sormak istersiniz, bildiğiniz halde sorarsınız.
Neden?
Neden? diye.
Güzel baktığı kadar da sonu yağmurludur yazın. Yağmurda ıslanırsınız, ıslandıkça gökyüzüyle beraber ağlarsınız.
o ağlama dedikçe yüreğinizden bir şeyler erir. Eriyen duygu öyle bir büyülüdür ki! Ağaçlar katlanamaz bu duyguya sararıp sorarlar. yapraklarından ayrılırlar fark etmeden. Yalnız değilim dersiniz ama ne çare! Tek yılmayan çam destek olur, acınıza!
Zamansız yaklaşır son bahar!
Kaçmak istersiniz de kendinizi, yaklaşmasını hissetmeden içinde bulursunuz.
Sonbaharın yaklaşması yazın sonudur... Bu yazının sonudur.
mutluluk veren durumdur. sıcak bir çay ve sigaranın tadını en güzel verebilen mevsimdir bana göre. bunun yanında bir hüzün vardır etrafta, bir burukluk. insanlar daha hüzünlü güler bu mevsimde. sessiz. dökülen yaprakların üstüne bastığında cıkardığı sesi duyabilecek kadar sessiz. cama ve yere vuran o yağmur sesi. bir vedanın hüznünü taşır bu mevsim. bir insanın sıcaklığını...
ondandır bütün bu huysuzluğum, bu hoyratlığım. mevsimler değiştirir beni. yazlarım kurak geçer, kışlarım soğuk, bozkırla bütünleşmiştir ruhum. yapraklarım dökülür, boynum bükülür son baharları. dökülen her bir yaprak dostumdur. hep direnirim son bahara. rüzgar eser. estikçe bir bir ayrılırlar benden. üşürüm. her yeri kaplar sapsarı bir hüzün. ellerimden kayıp gider günler tutamam. ve anlarım kış yine zor geçecek.
her sene olduğu gibi bu sene de büyük bir hevesle beklediğimdir. en anlamlı mevsimdir sanki. bambaşka bir duygusu vardır, bambaşka bir manzarası vardır.
kurumuş yaprakların üstüne basıldığında çıkan sesi özledim, üşümeyi özledim bir de.
hüzün mevsimi geliyor, yapraklar dökülecek yavaş yavaş sonra kuruyacak onlar ve biz onları ezeceğiz çıkan sesten zevk alırcasına.
havalar soğumaya başlıcak, ceket giysen ayrı, giymesen ayrı dert olacak.
kasım gelicek, ''kasımda aşklar başkadır''cılar doluşucak her yere.
elinde kahve fincanıyla yağmur izleyen kız modası başlayacak.
sevgililer birbirlerine ceketlerini vericek üşümesin diye,
yağmur yağıcak, her yer toprak kokucak.
gök kuşağı çıkacak yağmurdan sonra.
havalar erken kararmaya başlıcak.
sonbahar, hüzün mevsimi.
