son zamanların getirdiklerindendir. bi durgunluk,bi sessizlik, bi ağırlık, sanki duymuyor, düşünmüyor, hayatın içinde saymıyorsun kendini. caddelerin kalabalığını, yolların yoğunluğunu, kaldırımların darlığını, işin gücün yahut okulun vaktini önemsemiyorsun. ellerine bakıyorsun sık sık, gözlerin dalıp gidiyor felan. yemek yerken kaşığı çatalı unutup ekmek banıyorsun suyuna. öyle bir kabullenmişlik, yüzünde acayip naif bir masumiyet, şiirler yazmışsın aynalara sanki. tıraş olmak için çok geç olduğunu düşünerek her seferinde jileti fırlatıyorsun musluğun yanına. hiçbir şeyi kesmeye elin varmıyor. öylece bırakıyorsun her şeyi.
