O kadar çok seviyordum ki, her gün işe ona kavuşma hayali ile gidiyor, kimseye muhtaç olmayalım diye geceleri mesailere kaldığım oluyordu. Tek amacım vardı onu rahat ettirmekti. iyi kötü bir ev aldım sağolsun anam ile babam kefen paralarını bile harcadılar. Söz yapmaya gittiğimiz akşam bohçayı bile beğenmedi, haklarını yemeyim annesi ve babası çok iyi insanlar ama işte kızlarının karakteri böyleymiş ben gecemi, gündüzüme katıp düğün yapacam derken o gitti şu an çalıştığım yerde ki mimar ile evlendi. Sırf parası var diye mutlu değil ama para mutluluğun önüne geçiyor işte. Ama her şeye rağmen seviyorum . Akıllıyım demiyorum ama seviyorum işte.
ah be kardeşim o senin kalbinin temizliği. ama bununla yaşaman seni ilerletmez bilesin. yani ömrün boyunca onu sevebilirsin ama bunu bırakmazsan mutlu olamazsın. biliyorum ha deyince olacak iş değil. ama bi şekilde unutmalısın. mesela onu düşünmekten yavaş yavaş vazgeçmelisin. ardından başkaları ile konmuşmalısın. başkalarıyla konuş derken onları kullan demiyorum, eğer konuşabilirsen önceyi unutman daha kolay olur. dünyadaki tek insan o değil. kaderinde olan kişi seni daha mutlu huzurlu edicek emin olabilirsin. yaradanım sana onu uygun görmemiş kardeşim. emin ol bu böyle. ama unutma ki sen istemezsen kurtulamazsın bu kalıntıdan. yani mutlu olamazsın.
(bkz: kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?)
bir daha onu sevdiğin gibi kolay kolay sevememe korkusudur. Ama yüce rabbim o kadar büyüktür ki benim içim bunu yazmıştır. Yüce allah böyle istediği için ne darılma, ne gücenme olur. Sadece özlüyor insan.
ona ne kadar değer verdiğimi görmeyipte bana çok değer verme demesi ve gözümün içine baka baka başkasına iş atması. Yaradana sığınmıştım oysaki ben senin için. Nasipse bu son olsun diyerekten..
