her insanın mutlaka düştüğü bir durumdur. saygısızlıktır.
the cranberries'ten zombi'yi son ses dinleyen bendeniz o an sanıyordumki yeryüzünde bu şarkıdan hoşlanmayacak bir insan evladı olamaz. "hadi bu kıyağımı unutmayın" deyip köklüyordum volumü...
oysaki kapı komşumuz sıkı bir azer bülbül hayranıydı ve o anda kafası mikiliyodu. ve benim için küfür dağarcığını zorlayıp gün yüzü görmemiş küfürler icat ediyordu...
bunu nereden mi biliyorum?
çünkü birkaç gün sonra o da azer bülbülün sesini köklediğinde ve azer kulağımın dibinde "yanıyor yanıyor hey can bağrım yanıyoor!" şeklinde inlediğinde ben aynen öyle yaptım.
içinde olduğumuz ruh halinden kurtulup kendimizi müziğin iç dünyasına atmamızdır.
Bu sırada, insan sadece müziğe odaklanır ve dış dünya ile bağlantısı tamamen kesilir.
