yitip geçen ömrün uzatmalarından önceki son safha gibi hissediyorum şimdilerde. Denizlerden çok uzakta bir şehirde yosun kokusunu özler oldum. Bazen sen kokuyorsun toprak kokusuyla beraber. Sevgilerden boş bir yalnızlık çizmeye yakın duruyorken farklı bir mecali yakalamak ne de zormuş yaşlılıklarda.
seni kaybettiğimi bilmek kadar acı bir şey, yalnızlığı sevmeye çalışmak olsa gerek. Ama yalnızlığa tahammülüm yok bu boş evin sessiz çığlıklarının hayaletlerinde. ölüme her yakın oluşum, sana ya da olmayan hayaline yaklaşmak demektir. kulağımda o aşk nümayişleriyle bezenmiş çocuk serseri gençliğim ve unutulmayan acılarım var. kulağımda çınlayan elimde olsaydı sözlerindi. Sana yaklaşıyorum işte tiyatral bir senfoninin son perdesinde.
sana yaklaşıyorum o boşlukta süzülen hayalet yollarında sana dökülüyorum. Ve seni son defa yakalıyorum...
nilüferin söylediği her hecede insanın kalbine battığı şarkıdır.
ağlama yüreğim yar gelmez, gelse de artık farketmez dediği kısım ruha kramp girdirtir.
Nilüfer'in parçası olmasına rağmen belki de en iyi yorumunun recep aktuğ tarafından yapıldığı güftesi, bestesi ve hele ki oturaklı bir ses ile muhteşem bir parça
