Vücut, göğüs diz kapağına değecek kadar öne doğru eğik. bacaklar omuz hizasında açılmış, kollar aşağı doğru uzanmış; biraz daha uzatsam ayaklarıma değecek. Gözlük tamam, bone tamam. Vücudum dalışa hazır.
****
Önce havuzun kokusuyla başlıyor her şey. cennetin bir kokusu varsa, bence; tam önümde hareketsiz, sonsuzluğa açılan bir kapı gibi duran ; ozonlanmış (ozonun oksidasyon gücü çok yüksektir ve hiçbir atık üretmez dezenfeksiyon görevini tamamladıktan sonra tekrar oksijene dönüşür bu nedenle son zamanlarda havuzların hijyen ve temizliğinde çokça ozon kullanılır), bu berrak su gibi kokuyordur.
Suya önce ellerim giriyor. bu bir teknik. vücudunuzu yeteri kadar eğmezseniz ve suya önce parmak uçlarınız girmezse göbeğinizin üzerine suya çakılırsınız. Bu çakılma, 2.30 cm derinlikteki bu havuzda canınızı yakmaz ama daha derin, tuzlu bir suda, en basitiyle karnınıza tekme yemiş gibi olursunuz. Diğer bir teknik de ağzınızdan nefes alıp burnunuzdan vermeniz ve suya girmeden hemen önce nefesinizi tutmanız. nefes almaya devam ederseniz su yutarsınız. Bu durum, Yüzmenizi çok etkilemese de suyun altında kalma sürenizi kısaltır.
Ağzımdan derin bir nefes alıyorum.
dalıyorum ve o anda içimi kaplayan sevinç ve huzuru tarif etmenin imkanı yok. Zira , O kelimeler henüz keşfedilmedi, o cümleler henüz kurulmadı. Çünkü, henüz, yaşayan hiç kimse bu kadar mutlu olmadı, eminim.
****
Dışardan bakıldığında çok hızlı görünen bu giriş benim için bir seremoni ; Bir kutsanma ayini. Tüm vücuduma değen , su artık benim tenim. bunu hisseden tüm hücrelerim, parkta oynarken kendisine pamuk şeker alınmış küçük bir çocuk. düşündüğüm tek şey, daha mutlu olamam. Daha mutlu olamam, biliyorum.
ilk iki metre, başım ve vücudum suyun altında, havuzun tabanını seyrederek gidiyorum. Mavi fayanslar mükemmel görünüyor. cennetin tabanı da mavi olmalı. bir kalp atımlık o sürede içimden bu cümleyi geçiriyorum . sonra üç yunus vuruşu. Burnumdan verdiğim nefesin suda oluşturduğu kabarcıkları gördükçe tebessümüm tüm yüzüme yayılıyor, hissediyorum. Üç kulaçta bir başımı yan çevirerek aldığım nefes sırasında bile suyu özlüyorum. Daha mutlu olamam, biliyorum.
****
Ah, hayır! bu olmamalı, hayır, hayır, hayır ağlamamalıyım. Mutluluktan da olsa ağlamamam gerek. Sakin olmam lazım, kendimi kontrol etmeliyim. Dayan! hadi tut kendini! ağlamayacaksın, ağlamayacaksın. Kendi gözyaşlarımın yüzümü yakmasına izin veremem. Yüzümde başlayan o yanma hissinin tüm vücudumu ele geçirmesine müsade edemem. bir kere yandım ben, bir daha yanamam. Bu defa dayanamam. Her gün olan şey lütfen bugün olmasın Allahım! ne olur uyanmayayım. Ahhh... kahretsin!
****
O ses... kalp atışımı kontrol eden makinenin artık aşina olduğum o sesi..
dıt... dıt... dıt...
Eğer gözkapaklarımı açabilseydim, bu hastane odasında göreceğim şeylerden emindim. Beyaz fayanslar, beyaz yatak, beyaz çarşaf, beyaz yastık ve kolunda serum olan, tüm vücudu yanmış, asıl mesleği burada, böyle; boylu boyunca yatmak değil, yüzme öğretmek olan bir kadın.
****
Çıtırtıları duyuyorum. Bir şey bana doğru geliyor. Sıcak, gitgide yaklaşıyor. Bu kokuyu biliyorum, tanıyorum,ne olduğunu anlıyorum. ciğerlerime doluyor kara duman. Uyanamıyorum. Önce saçlarım tutuşuyor. sonra sıçrıyorum, çırpınıyorum. Kaçıyorum, kaçamıyorum, bağırıyorum, en sonunda hissizleşiyorum. Elimde olmadan, alevlerin vücudumu iştahla yalamasına izin veriyorum. dahasını hatırlamıyorum.
dıt... dıt... dıt...
****
hemşireler Aralarında konuşuyorlar, elektrik kontağından çıkmış, kızcağız da yalnız yaşıyormuş diyorlar.
Her yer ateş, her yer alev. ağlıyorum, gözyaşlarımın tuzu yaralarımı daha da acıtıyor. Bunu hissetmeyeyim diye verilen Morfin vücuduma yayılıyor.
dıt... dıt... dıt...
***
Suya önce ellerim giriyor. Aynı anda içimi kaplayan sevinç ve huzuru tarif etmenin imkanı yok. Zira , O kelimeler henüz keşfedilmedi, o cümleler henüz kurulmadı. Çünkü, henüz, yaşayan hiç kimse bu kadar mutlu olmadı, eminim. Daha mutlu olamam, Daha mutlu ola...
