Bunun iki versiyonu vardır.
1.si son kez olduğunu bilerek görmek
2.si son kez olduğunu bilmeden görmek.
Hangisi daha kötü hangisi daha iyi siz karar verin.
çoğunlukla elde olanlardan vazgeçememekten kaynaklanan istektir.
hani sigarayı bırakmaya niyetlenen kişinin isteğine benzer. "tamam bu son sigara daha da içmicem." tanıdık geldi mi? diyete başlayanlar için de geçerlidir. "bu son pasta artık çıkarıyorum hayatımdan."
insanlar bağımlı olmaya müsait psikolojiye sahiptir. sonlar hep bir seramoni gerektirir biz de. son kez göreyim...
tıpkı son sigara gibi, son pasta gibi o son görüş de son olmayacaktır bilirsiniz. bünye alışıncaya kadar gizli de olsa görülecektir o kişi.
yüreğin soğuması gibi bir gerçeklik var sonuçta değil mi?
ha bana gelince öyle mi? maalesef değil. ben son kez görmek isteyeceğim insandan asla ayrılmam, ayrılık vuku bulmuşsa zaten görmek istemem. tıpkı sigaraya hiç başlamamış olmam gibi bitmesini dileyeceğim şeye başlamam. pastayı severim mesela diyet yapıcam diye ondan vazgeçmem; böreği, pilavı yok ederim hayatımdan.
son olduğu biliniyorsa görülen yerde veya kişide ki bütün detaylar, yüzler en ince ayrıntısına kadar sonradan hatırlayayım diye incelenir, fakat hatırlanamaz. boktan boktan dönerci anıları hatırlanır da o son an bir türlü hatırlanmaz.
