sevdiğiniz kişi bilinçsizce, boş boş bakarken gerçekleştiyse akla geldiği her an kederlendiren, bazen de gözleri dolduran andır.
annemi son gördüğümde, yoğun bakımda, makineye bağlanmış, boş gözlerle bakıyordu ve beni tanıyıp tanımadığını bile bilmiyordum. çıkarken '' seni seviyorum anne '' dedim ve bu ona son sözüm oldu.
daha fırsatınız varken çevrenizdeki yabancıları unutup anne ve babalarınıza sarılın. kimse onlar kadar, onlar gibi sevemeyecek. ama onlar asla başkaları gibi terk etmeyecek sizi. unutmayın.
o an. bakmak istemez insan onun yüzüne ama sımsıkı sarılır. öyle sıkı sarılır ki sarılma bittiğinde birbirine birer parça vermişçesine eksik hisseder iki taraf da kendini. ya da sadece ben.
Hayatınızdaki bir kişiyi veya nesneyi bir daha görememeye işarettir.
Bugün çok mutsuzum sözlük. Liseden beri bana kardeşlik abilik eden bir zamandan sonra 'canim ' olma statüsüne ulaşmış değerli bir insanı kaybediyorum .taşınıyor. Gerçi çok uzak değil ama her başım sıkıştığında yanımda olamayacak artık. Sevincimi hüznümü onunla bu kadar gerçek bir şekilde paylasamayacagim bundan sonra. geçen gün sözlükte kaybetme korkusuna dair entry okumuştum. bir zamandan sonra insanlar için kaybetmek olağan bir şey oluyormuş. benim için olmadı , olamayacak gibi duruyor. Neyse ben artık gidip arkadaşımla son kez goruseyim. Ve onu uğurlayayim. Bu da burada kalsin.
