hala var mı bilmiyorum bir zamanlar ümraniye'de "son durak" diye bir durak vardı ama aslında son durak değil yani halkalı, topkapı gibi bir durak ismi.
otobüs minibüs devam ediyordu ama durağın ismini kim hangi akla hizmet koymuşsa son durak koymuş işte. o durakta ineceksen basmak zorundaydın düğmeye.
bazı yeni nesil otobüslerde ineceğin kapının yanındaki dur butonuna basmazsan, şoför önündeki aç düğmesine bastığı halde açılmayan kapıları var, bunu bilincindeki yolcudur. kötü kalpli saldırmacı yazarlar sizi. *
o kadar para verdim, tüm hizmetlerden yararlanayım diyen yolculardır. madem ki adam böyle bir özellik koymuş, akbilimi de basmışım, e o zaman ne duruyorum, bunu da kullanayım mantığındadırlar.
bunların bir alt versiyonu olan saf tipler ise, madem otobüse bindim taciz edilmeden inmeyeyim derler. kendilerini elletirler, muavinden laf yemek için bilerek arkaya ilerlemezler, manyaktırlar... demir kısmı yamultulmuş, sıkışmış camı açmaya çalışırlar. tepedeki havalandırma kapağını açmayı bilmezler. yavaş yavaş tabii bu işler. çok üzülüyorum bunlara.
iett imiş öho muş istisnasız, neredeyse * tüm otobüslerde görülen bir durum. anlamsız bir eylemdir. şartlı reflekstir.
yapanın gözüne tip tip bakmak ve gözlerle ''butona son durakta basmaktaki amacın nedir dostum?'' demek farzdır.
