Nasılsın, nasıl gitti?
Alıştın mı sen de?
Rahat mısın artık istanbul'da?
Evlenmişsin, nasıl oldu?
Bulabildin mi sonunda?
Hep anlattığın o meşhur huzuru
iyiyim ben
Hep aynı şeyler işte
Uyku hapları
Yalan dolan gülümsemeler
iyiyim ben
Hem sen tanırsın beni
Ne yapsam, ne söylesem
O geç kalmışlık hissi
Son defa görsem seni
Kaybolsam yüzünde
Son defa yenilsem sana
Hiç anlamasan da
Son defa benim olsan
Uyansam yanında
inan pek yeni bi' şey yok
Biraz yaşlandım tabii
Seyrekleşti biraz saçlarım
Bi' bitmeyen gece bıraktın
Ve üç nokta düşürdün
Belli etmedim ben pek, tenhalaştım
iyiyim ben
Hep aynı şeyler işte
Uyku hapları
Yalan dolan gülümsemeler
Son defa görsem seni
Kaybolsam yüzünde
Son defa yenilsem sana
Hiç anlamasan da
Son defa benim olsan
Uyansam yanında
ne güzel aslında, her şeyin bir sonu olmalı. belirsiz limitte giden her şey yorabilir. zaten kargo ne demiş; yarınlar çok geç inanmaya. velhasıl hiç varamayacağın bir yere koşup kendinden uzaklaşmak dışındaki sonların hepsi iyi gibi.
Kaybolup gidiyoruz.
Ya! Şiir’ler yazarak.
Ya’da! iz’ler bırakarak.
Belki’de! Son bir defa Arkamıza dönüp:
Bir gelen varmı diye Bakarak!
hatıraları Geride Bırakarak.
