hayatlarında bir plan, programları olmayan, hep son anda bir şeyler yapmaya çalışan, sürekli telaşlı insanlardır. hayatlarının bir düzeni yoktur. eğer ortak bir işe başlanacaksa güvenmemek gerekir, her an sizi yarı yolda bırakabilirler.
bu insan modelimiz daha doğumunda kendini belli eder, 42. haftaya kadar anne karnından çıkmamakta direnir. 4-5 yaşlarında 'biraz daha uyuyim' diyerek kreş yolunda, kapşon kafada, atkı boyna dolanmış bir şekilde baba omzunda uyuyan insan yavrusudur. ortaokul-lise döneminde ise son gün saat gece 11 de 7 ay öncesinden verilmiş dönem ödevini hatırlayarak yalapşap ödev yapmaya kalkar, her sabah okul servisinin ardından depar atmayı alışkanlık haline getirir. oss sınavı sabahı yolda formül ezberlemeye çalışır, sevgiliyle ilk buluşmaya 'soğukta beklemeyim' zihniyeti ile dil bir karış dışarda koşarak yetişir. bu örnekler çoğaltılabilir ancak insanımız her defasında hayatı ıskalamanın ucundan dönecek, yaptıkları yanına kar kalacaktır.
günlük hayatın koşuşturmaları bir kenera, devlet daireleri bu tür insanlarla doludur... devlete ödenmesi gereken herşey son güne bırakılır sanki bir kar elde edecekmiş gibi ödemezler ve son gün saatlerce sıra beklerler üstüne üstlük...
