az önce fragmanını seyrettiğim ve gözlerimin dolmasına sebep olan filmdir. bir ulusun kurtuluş mücadelesine katılmış 3 ihtiyar delikanlının (tanrı rahmet eylesin)hikayesi. fragmanda özellikle helallaşmaları ve bir gazinin digerinin sakalını taraması etkiledi beni. nesli çölgeçen sponsor bulamamış filme zorluklarla çekilmiş dün habertürkte izledim. doğru üç gazi bir recep ivedik etmez degil mi?
özellikle çocukları ve gençleri seyretmeleri için can-ı gönülden teşvik etmemiz gereken gerçek kahramanların belgeseli. artık onlar yoklar. bari anıları, görüntüleri,ülkemizin bağımsızlığı için yaptıkları ve cesaretleri zihnimize kazınsın. *
hiç bir zaman son buluşma olduğunu bilmeyiz, sıradan bir gün gibi gideriz. ankaranın boğuk kapalı havasında bir parkta veyahut kafede seyir eden ilişkiniz ne yazık ki son olduğunu bilmediğiniz o son buluşmanın sonrasında telefonda biter.
yüz yüzeyken söyleyebilme cesaretini gösterebilseydin keşke, benim de diyeceklerim vardı halbuki. o son andaki tavrının yüzüne yansımış olan kusursuzluğunun yerle yeksanlığına temizinden bir tokattı benim tek verebileceğim cevap.
nasıl bir filmdir ki fragmanını izleyeleri bile ağlatır?
onların güldüğü sahnelerde buruk bir gülüş yerleşiyor içinize. vizyona girdiğinden haberimiz bile olmadı bu filmin. niye? sponsor bulamamış da o yüzden.
ermenileri katletik deseydi oscar alırdı muhakkak. tarihi çarpıtsaydı koç-sabancı falan sponsor olurdu kesin!
yönetmenin yaptığı sadece onları ekrana getirmek olmuş. yorum yapmamış, kendi fikrini iliştirmemiş. sadece üç gaziyi bir araya getirmiş. yani tarihi saçma sapan anılardan değil doğrudan yaşayanlardan aktarmış.
bu filmin ne sanatsal içeriği aranır ne çekim açıları. yalandır bu filmde sinema eğitimi. bu filmin özü vardır sadece o da anlayana.
çoluk çocuk gidilmesi gerekn bir filmdir.
kurtuluş savaşına katılmış 3 gazinin hikayesini anlatan belge ve belgesel niteliğinde ki sinema filmi. filmde gazi yakup satar (süvari çavuş), gazi veysel turan(sıhhiye onbaşı), gazi ömer küyük(nişancı er) hikayesi anlatılmaktadır. filmin şu an sitesinde yayınlanan küçük tanıtım filmi gözlerin dolmasına, tüylerin diken diken olmasına, göğsümüzün gurula kabarmasına ve imanla dolmasına sebep olmaktadır.
en son gazimizi nisan 2008'de kaybetmiştik. cenazeye devletn dolayısıyla devleti yöneten hükümetin duyarsız kalması yürekleri parçalamıştır. aynı dönemde fransada 2. dünya savaşı gazisi fransız vefat etmişti. fransız devleti hükümeti en üst düzeyde cenaze protokolü uygulamış, katılım göstermiş, fransa cumhurbaşkanı sarkozy gazi için özel bir konuşma yapmıştır.
bunları düşündükçe filmin önemi ve milletimize verebileceği ders ve duygular dahada önem kazanıyor. 24 ekim 2008'de gösterime girecek olan filmin recep ivedik'in rekorunu kırması dileğiyle...
sonlarına yetişsemde sarıp sarmaladı bu film.
şimdi pişmanım bu filmi daha önce seyretmemiş olduğum için.
harikaydı tek kelimeyle.
beni en çok ömer dede etkiledi o son sözüyle.
