ikimiz için kurduğum tüm cümlelerin sonuna
ve hiç birini ayırmadan hepsine tek tek defalarca sarılırken
içlerinden en çok sevdiklerimi de yanıma alarak
sessizce gidiyorum çeplerimde kırık bir kaç hayalle
ardımda seni öylece bırakırken
aslında ben kendimden yarınlarımı çalıyorum
ve en büyük kötülüğüme onca bahane bulurken
ben, bu gece son kez
ikimizi ortak bir hoşçakal dan yetim bırakırcasına
gitmelerdeyim
ölmeni izleyemecek kadar severken seni
ve ölümünü kabullenemezken gidişimle
yarınlarından sessizce çekiliyorum
ardımda hatıralarım keşkelerim ve o tanıdık gülümsememle
büyümeye atılmış kocaman bir adımda
çoçuk yanımı hiçe sayarak
hoşçakal yarınım sadece h o ş ç a k a l ..
geri dönmemek adına ..
