kürt, türk, çerkes ayrımı yapanların, yardımsız kalmasını umarak giriyorum söze. belki o zaman anlarlar insan olmayı. nefes almak ne demek o zaman anlarlar belki. belki o zaman; kürt - pkk, sap - saman ayırımını anlarlar.
yardım edebilen, içinden gelen, dini bir gereklilik olarak gören, insani bir gereklilik olarak gören, tabii yardım yapmalıdır. yapacaktır da. ne mutludur ona.
ama ben yardım yapamayacağım, maalesef. bunun iki nedeni var aslında;
1. si; ülkede yaşanan parasal kriz. beni de etkiledi, kira paramı dahi çıkaramıyorum.
2. si; bülent arınç'ın ukalaca, "rahmetli ecevit, yüz milyon dolar için imf kapısında yatardı. biz somali'ye beş milyar dolar yardım gönderdik." demecidir. beş milyar ulan, ülke kurtaracak para. yeni bir van inşaa edecek para. işte bu yüzden, devletin bir şeyler yapması gerektiğine inanıyorum. bu, bu şartlarda önce devletin görevi.
canakkale savasi nda tepesine gulle yagdiran, yanindaki arkadaslarini sehit eden bir gemiyi batiran turk askerinin, batmakta olan gemiden kurtulmus yarali bir dusman askerini sirtinda cephe gerisine tasiyip tedavi olmasini saglamasiyla cevap verilecek onerme. Sartlar hemen hemen ayni degilmi. Yanlis yapan ecdadimiz miydi acaba? Sunguyu saplamali miydi sen benim arkadasimi oldurdun diyerekten o yarali askerin gogsune?
