29 mayıs 2014'tür. aynen böyle. türkiye'de facialar çok çabuk unutulur. en fazla tartışması 15 gün sürer. reyhanlı'yı ya da uludere'yi hatırlayanlar var mı, gaziantep patlaması? afyon mühimmat patlaması? kaç kişi öldü? kimlerin ihmaliyle oldu?
kimse hatırlamıyor. hiçbir hükümet yetkilisi de kimseye hesap vermeyecek. boşuna şu istifa bu istifa falan diye kendinizi yormayın.
önemli olmayan tarihtir. şu vaziyette bile olayın en baştaki sorumlularını hasır altı etmek için g.tünü yırtanlar var. bu saatten sonra millet bunu unutsa ne, unutmasa ne? sorumlulardan hesap sorma niyeti olmadıktan sonra hatırlasan ne olacak ki? her sene çelenk bırakırsın sadece. o kadar. çok mu anlamlı bu? her sene de yeni facialar, aynı muhabbetler. 80 darbesinin en büyük zararı bu herhalde. tam anlamıyla sığırlaştırmış bizi. canımız için bile hükümetten hesap soramaz hale getirmiş. daha ne olsun?
bir haftası vardır katrilyonları unutan bu millet cana değil paraya değer veren bu millet.
bi kaç yüz canın gözyaşını anca bir hafta döker sonra padişahım sağ olsun. devam müstehak.
daha alacakları çok can yiyecekleri çok para var.
ne reyhanlı unutuldu, ne gezide ölenler ne de soma unutulacak. bu bir kaza değil ki kader deyip geçelim, ateş düştüğü yeri yaksa da artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
başka bir gündem değişikliği, her fırsatta. Süper kupa finali çok uygun mesela. birçok insan soma yi unutup maçlardan konuşacak o gün. ya da Ronaldinho kaka rivaldo ebesnki hangi Türk takımıyla anlaştı...
'ates düştüğü yeri yakar'dir tanımı. heralde unutulacak. ya da unutulacak değil de normal yasantiya donulecek denebilir. baba bile ölse bir zaman sonra normale dönmüyor mu insan?
