türkiye'de solun hezeyanını yoruma açan başlıktır.
öncelikle konuya şöyle girmek isterim. sosyalizm taslak olarak işçi ve köylü sınıflarının burjuvazinin sömürüsünden kurtulup sınıfsız ve imtiyazsız bir toplum kurulmasını hedefler. kapitalizm döneminde insanların mülkiyet ilişkileri baz alındığında soyut sınıflar ortaya çıkar ve işçi sınıfı bunların arasında çalışmadan yaşamını sürdüremeyecek olan ezilen yani proleter sınıftır. bugün pek tabi toplumumuzun yüzde yetmişini bu sınıf oluşturmaktadır. ülkemizde ki sol fraksiyonlara bakarsak çoğunluğu şuan işçi sınıfına ters düşen söylemler ve icraatlar içerisindedir. sol fraksiyonlar ile işçi sınıfı arasındaki en derin çelişki ise şuan ki pkk meselesidir. ülkemizde sol demokrasi ve özgürlükten dem vururken işçi sınıfı ise vatan ve geçim derdindedir. yani şöyle demeliyim ki ülkemizde sol fraksiyonlar kürt halkının özgür olmadığını, bir negatif ayrımcılık ile karşı karşıya olduğunu düşünmektedir. bu beyanın doğruluğunu veya yanlışlığını tartışmayacağım ancak sol fraksiyonlar emekçileri temsil ettiklerini söylerler ancak bugün türkiye toplumunda işçi sınıfı sol ile aynı yönde bir bakış açısına sahip değildir. emekçi kitlelerin derdi vatanın bütünlüğüdür ve pkkya karşı tavırları nettir. şimdi ülkede işçi sınıfı vatanın bütünlüğünü savunurken pkk terörüne karşı tek yürek olmuşken sol niye ısrarla bu konunun üzerine gitmektedir. böylelikle sol zaten ister istemez kendi kendini bitirmektedir. türkiye solunda bir ivan babuşkin yoktur. bunun içindir ki dışarıdan akıl taşıyarak yani işçi sınfına birşeyler öğretmeye çalışarak ilerleme kaydedemeyecektir. işçi sınıfının yanında olması gerekirken işçi sınıfına karşı tutum alan bir tavır en basit ifadesiyle sol için siyasi intihardır. bu yüzdendir ki bu ülkede sol karşılığını "vatansızlık" olarak bulmaktadır. burada bütün suç sol fraksiyonlarındır. eğer sen koskoca bir sınıf mücadelesini etnik kökene indirirsen ve bu siyasette işçileri karşına alırsan iktidar hedefin yok demektir. daha basit ifadesiyle sen "sol" değilsindir. onun için diyeceğim şudur ki; sol fraksiyonlar eğer bu tutumundan vazgeçmezse bu ülkede bir daha sol bir parti iktidara gelemez. bugün işçi sınıfının özlemi vatanın bütünlüğü huzur ve refahtır. sol ise işçilere demokrasi özgürlük halkların kardeşliği ile gitmektedir. bunun içindir ki bu ülkede sol hiç bir taraftan işçi sınıfının özlemlerini ve kaygılarını yakalayamamaktadır. bolşevik devrimine baktığınızda işçilerin ve köylülerin özlemlerini bolşevikler kendilerine düstur edinmiş ve böylelikle kitleleri arkasına alabilmiştir. tabi ülkemizdeki aydın ihaneti dediğimiz olay gözden kaçırılamaz ancak ülkede sol kendi özlemlerini işçi sınıfının özlemleri gibi göstererek mücadele edemez. işçi sınıfının özlemlerini kendi özlemi kabul eder ve bunun için mücadele eder.
